البته که این خبر جای خوشحالی دارد و در صورتی که این جایزه به ایران برسد مایه افتخار خواهد بود اما واقعیت این است که فوتبالی ها از شنیدن این خبر خوشحال نخواهند شد. به این خاطر که لیگ برتر ما از جمله معدود لیگ های آسیا است که در آن تیم ها حق پخش نمی گیرند. در لیگ یک هم این چنین است و سهم تیم ها از تبلیغات محیطی هم اندک است. در سال های گذشته بابت تبلیغات محیطی البته قرارداد های خوبی بسته شد اما مشکل این جا بود که شرکت های طرف قرارداد با سازمان لیگ برتر به تعهدات مالی خود پایبند نبوده و هم اکنون برای رفع اختلاف کار به مراجع قانونی کشیده است.

از سویی در لیگ ما باشگاه ها هم چنان دولتی هستند و از امکانات دولتی بهره می برند. با این وجود بیشتر تیم های ما مشکل مالی دارند و کار به جایی رسیده که به دنبال شکایت های متعددی که از باشگاه های ایرانی صورت گرفته کنفدراسیون فوتبال آسیا روی این مسئله حساس شده و از فدراسیون فوتبال خواسته هر چه سریعتر به این پرونده ها سامان دهد.

در خصوص برگزاری بازی ها توسط سازمان لیگ برتر هم باید به این نکته اشاره کرد که مدام برنامه بازی ها دستخوش تغییر می شود و هنوز ما نتوانسته ایم بلیت فروشی به صورت اینترنتی را در همه شهرها راه اندازی کنیم و اکنون تنها باشگاهی که درلیگ برتر این کار را انجام می دهد باشگاه نساجی است.

شاید لیگ برتر ایران به نظر کیفی از خیلی از کشورها به خصوص کشورهای همسایه بهتر باشد اما وقتی به عنوان لیگ الهام بخش معرفی می شود بدین معنی است که دیگران می توانند از ما الگوی گیری کنند که این یقینا ما هم راضی بدان نخواهیم بود.

خواندنی های رکنا را در اینستاگرام دنبال کنید