کلوپ و لیورپول: هنر دفاع نکردن

کالبدشکافی یکی از آخرین بازی های لیورپول در سال 2017 برای توصیف چالش های تیم یورگن کلوپ کارساز است: نبرد با توپچی ها در لندن. دیدارهای آرسنال و لیورپول طی پنج فصل اخیر پر تب و تاب بوده اند، لبالب از گل. چنان که اولین دیدار فصل پیش بین دو تیم در لندن با نتیجه 4-3 به سود لیورپول پایان یافت و دومین بازی شان 1-3 باز هم به لیورپول. طی این دوران بیست و هفت گل بین توپچی ها و مردان آنفیلد رد و بدل شده اند که سهم توپچی ها ده گل بوده و سهم لیورپولی ها، هفده گل. نبرد آخرین روزهای سال 2017 دو تیم حکایت دیرآشنای شان شد، دروازه ها شش بار فرو ریختند و بازی 3-3 پایان یافت که می توانست به مرز 5-5 هم برسد! دیداری نفس گیر و تماشایی و در عین حال آمیخته به اشتباهات پرشمار، دیداری با طعم "کمدی اشتباهات"، با مدافعان لرزانی که توشه ها را یک به یک برباد دادند، گل به گل.
اولین گل بازی با ضربه سر به ثمر رسید، با ضربه سر کوتاه ترین بازیکن میدان: کوتینیو درون دروازه پتر چک. دومین گل را محمد صلاح با نفوذ فراغ بالانه ای از قلب Heart دفاع آرسنال زد. در آن لحظات تصور کردیم توپچی ها تسلیم شده اند، ولی لیورپول، لیورپول بود و 388 ثانیه پس از گل صلاح طی طوفان پنج دقیقه ای آرسنال همه چیز را بر باد داد و سانچز، اوزیل و ژاکا دروازه لیورپول را باز کردند. جایی که دریافتیم حتی سه گل هم لیورپول را پیروز نمی کند! دریافتیم "هنر دفاع نکردن" را چه خوب آموخته اند. لیورپول در این فصل دور از خانه پنج گل از سیتی خورده، چهار تا از تاتنهام و سه گل از آرسنال و سه گل هم در خانه سویا طی رقابت های لیگ قهرمانان.
بازی های لیورپول بدل به "جشنواره گل" شده اند. آنها طی سال تقویمی 2017 پنجاه و چهار گل در همه رقابت ها به ثمر رسانده اند که بهترین رکوردشان پس از سال 1982 بوده که شصت و شش گل زدند. آنها پس از نشستن کلوپ روی آن نیمکت در پاییز 2015 رکورد بیشترین تعداد رد و بدل شدن گل در لیگ برتر را بر جای گذاشته اند: دویست و هفتاد و نه گل. صد و هفتاد چهار گل زده اند و صد و پنج بار هم دروازه شان فرو ریخته.
در چنین قابی مدافعان لیورپول طی دو فصل پیش نود و دو گل دریافت کرده اند. آنها تا این برهه از فصل پیش از دیدار با سوانسی بیست و سه گل در لیگ خورده اند. با این وصف پرسش "چرا کلوپ طی سومین فصل حضورش در آنفیلد نتوانسته سامانی به دفاع لیورپول بدهد؟" بی پاسخ مانده. کلوپ برخلاف آن چه به نظر می رسد دفاع با صلابت را می شناسد. بوروسیا دورتموند در نخستین قهرمانی اش با کلوپ در بوندسلیگا 11-2010 با بیست و دو گل خورده بهترین خط دفاع را معرفی کرد، هجده گل کمتر از بایرن مونیخ. آنها در دومین قهرمانی شان با کلوپ در 12-2011 فقط بیست و پنج گل دریافت کردند.
ولی حالا سایمون مینیوله میان همه سنگربانان تیم های نیمه اول جدول "ضعیف ترین دروازه بان" شده و پس از دریافت گل گرانیت ژاکا با آن شوت از راه دور لقب "سنگربانی با دستان کاهویی" را گرفته. چرا کلوپ او را حفظ کرده؟ مگر گواردیولا با بیرحمی جو هارت ملی پوش را کنار نگذاشت؟ مگر خرید پرسر و صدایش، کلودیو براوو را برای نمایش های ضعیفش نیمکت نشین نکرد و به ادرسون سی و پنج میلیونی روی نیاورد؟
در سوی دیگر مدافعان آنفیلد را با اشتباهات تمام نشدنی شان می شناسند. حالا هر بار دروازه مینیوله باز می شود، احساس می کنیم گل بعدی هم در راه است. معمولا یا لاورن می لغزد یا کلاوان، یا موره نو. محض نمونه: لاورن برابر تاتنهام، سویا و اورتون، موره نو مقابل واتفورد و سویا، مینیوله برابر تاتنهام... در حالی که کلوپ صد و پنجاه میلیون پوند برای وینالدوم، سادیو مانه، آکسلید چمبرلین و محمد صلاح - بازیکنانی با رویکرد تهاجمی - پرداخت که پرداخت سی و پنج میلیون برای آکسلید چمبرلین باورپذیر نبود، بود؟
در حالی که هرچند کلوپ از یک سو اسکرتل، ساکو و لوکاس را از دست داد از سوی دیگر فقط چهار میلیون برای کلاوان پرداخته و ماتیپ و کاکلر و مانینگر را هم به عنوان بازیکنان آزاد به دست آورده. او برای لوریس کاریوس سنگربان ماینتس نزدیک به پنج میلیون پرداخت؛ ولی دریافت کاریوس شکننده تر از مینیوله است و او را کنار گذاشت. حقیقت این است لیورپول پس از په په رینا عصر رافا بنیتس هنوز سنگربان شایسته ای برای دفاع از دروازه اش پیدا نکرده. چنان که از زمانی که جمی کاراگر کفش هایش را آویخت مدافعان لیورپول رهبری که حرکات شان را سامان ببخشد کنارشان ندیدند.
کلوپ به مردان تهاجمی اش دل سپرده و لیورپول او شده "سلطان ضد حمله لیگ" می خوانند. رکورد زدن هفت گل طی ضد حمله از این دروازه تا آن دروازه به آنها تعلق دارد. فاصله زمانی بین مهار توپ توسط مینیوله در دیدار با برایتون تا قرار گرفتن توپ درون دروازه برایتون توسط فیرمینو چهارده ثانیه بود؛ ولی رکورد تساوی های لیگ - هشت تساوی - به لیورپول - و همین طور وست بروم قعرنشین - تعلق دارد و نشان از کف رفتن پیروزی ها می دهد.
قهرمانی در لیگ را نه فقط با مهاجمان، بلکه با مدافعان هم می سنجند. چلسی قهرمانی فصل پیش را با دریافت سی و سه گل به چنگ آورد، با یازده گل خورده کمتر از لیورپول. لسترسیتی قهرمانی لیگ را با دریافت فقط سی و شش گل به چنگ آورد، چهارده گل کمتر از لیورپول... لیورپولی ها به قریحه تهاجمی ستاره های شان می بالند، به کوتینیو، فیرمینیو و محمد صلاح؛ ولی مدافعان چی؟... آنها می دانند با چنین مدافعانی، قهرمانی لیگ از راه نخواهد رسید. می دانند انتظار طولانی، طولانی تر خواهد شد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.