چرا «رضا عطاران» سلطان فروش گیشه‌های سینما است؟

رضا عطاران این روزها فیلم «هزار پا» را روی پرده اکران دارد که در روزهای پایانی جام‌جهانی رکورد اولین روز فروش گیشه را در سینمای ایران جابه‌جا کرد و همچنین توانست با فروشی بیش از دو میلیارد و پانصد میلیون تومان در شش روز اول، رکورد فروش هفتگی سینمای ایران را از آن خود کند. حضور او برای سینمای ایران غنیمت است چرا که در شرایط متفاوت گیشه می‌توان روی اقبال مخاطب به او حساب کرد. او امسال طنز تلخ «مصادره» را در اکران نوروزی سینما داشت که تا اینجای کار با فروش نزدیک به 16 میلیارد تومان صدرنشین جدول فروش سینمای سال 97 است. مهران احمدی در این فیلم با شخصیت‌پردازی مناسب استفاده درستی از توانایی‌های عطاران داشته است. با او که علاوه بر کارگردانی این فیلم، در مقام بازیگر و دستیار و برنامه‌ریز نیز بارها با این کمدین محبوب تجربه همکاری داشته، درباره امتیازات و دلیل محبوبیت رضا عطاران به گفت‌و‌گو نشستیم و از او پرسیدیم که این بازیگر چه رویکردی باید داشته باشد تا اقبال مردم را از دست ندهد. ماحصل این گپ و گفت را البته با حذف پرسش‌ها در ادامه می‌خوانید.

ویژگی‌های منحصر به فرد

هر تهیه‌کننده و سرمایه‌گذاری دوست دارد که فیلمش بفروشد و من هم از این قاعده مستثنی نیستم. کسی که سراغ رضا می‌رود مسلماً نیم‌نگاهی هم به گیشه دارد اما بجز این ویژگی او بازیگر بسیار درجه یکی است و قابلیت‌ها و توانایی‌های منحصر به فردی دارد که از هر هزار، یک نفر شاید این ویژگی‌های منحصر به فرد را داشته باشد. رضا در «مصادره» پروسه 40 ساله را بازی کرد و من حتی دوران پیری اسماعیل یارجانلو را بیشتر از دوران جوانی‌اش دوست داشتم، به خاطر هنر بازیگری رضا که بدون تغییری در صدا و نمودهای ظاهری فقط با یک اتفاق و پدیده کاملاً درونی 70 سالگی این شخصیت را اینقدر برای مخاطب باورپذیر کرد.

انعطاف‌پذیری در نقش

مهم‌ترین ویژگی رضا این است که خودش را اندازه قالب فیلم می‌کند مانند مظروفی که خودش را شبیه ظرف می‌کند و این از عهده هر کسی برنمی‌آید. این انعطاف در او وجود دارد که با کارگردان، فرم و ساختار فیلم خودش را هماهنگ کند.

چشم‌های صادق رضا

خیلی صادقانه با نقش مواجه می‌شود و رفتار دروغین و غیرصادقانه از او نمی‌بینی. شاخص‌ترین مؤلفه این فاکتور چشم‌های رضاست که در مواجهه با لحظات، رویدادها و اتفاقات مختلف بسیار صادق است و این صداقت باعث ایجاد سادگی خاصی می‌شود. اصولاً سخت‌ترین کار در بازیگر این است که صادق باشی و رو راست بازی کنی. در لحظاتی که اوج کمدی و تراژدی است رضا هیچ‌وقت سعی نمی‌کند که آن لحظه را به همان اندازه بزرگ بازی کند. ساده بازی می‌کند و می‌بینی چه راحت آن حس و اتمسفر را در لحظه به مخاطب منتقل می‌کند.

کافی است از او بخواهی

او نه تنها یک کمدین بزرگ بلکه بازیگر خوبی است که درکش از موقعیت و لحظات فیلمنامه بالاست و بسیار باهوش عمل می‌کند. کافی است از او بخواهی آن وقت می‌بینی که چه شگفتی جلوی دوربین اتفاق می‌افتد. با وجود این رضا هم باید در یک مجموعه خوب قرار بگیرد وگرنه هر کاری هم بکند نمی‌تواند گیشه فیلم را نجات دهد. از این دست کارها اگر چه کم اما نمونه‌هایی از آن در کارنامه کاری عطاران وجود دارد که در هیچ‌کدام مقصر نیست.

رموز نه چندان آسان

بزرگتر از همه اینها، ویژگی انسانی رضاست که بسیار درجه یک، شریف و مورد اعتماد است. این رمز موفقیت اوست که البته رموز خیلی آسانی نیست؛ اینکه هم بازیگر خوبی باشی و هم انسان خوب. رضا غنیمتی است برای سینمای ایران و امیدوارم که سال‌های سال بدرخشد.

تا اینجا هم خوب دوام آورده

سینما جای ترسناکی است و همه این را می‌دانیم. بزرگترین کمدین‌ها و هنرپیشه‌ها هم روزی خداحافظی می‌کنند و دورانشان تمام می‌شود. تنها آرزویم این است که این دوران، دوران طولانی‌تر برای رضا باشد. تا اینجا هم بسیار خوب دوام آورده است. امیدوارم سال‌های سال رضا را داشته باشیم، برای سینما طنازی کند و این درخشش در او همچنان رو به افزایش باشد.