پر شکوهترین استقبال میلیونی برای ورود رهبر جهان / امام گفت: آقا باشید، نوکر نباشید

12بهمن سال ۱۳۵۷ شمسی در فرودگاه مهرآباد تهران ساعت از ۹ گذشته بود که مردم دیدند چهره آن مرد را که برای خدا هجرت کرده بود و برای خدا قیام کرده بود و خدا او را بازگرداند و برتری و پیروزی داد.

به گزارش رکنا، قرار بود امام(ره) ۶ بهمن بیاید، ولی بختیار اجازه نمی‌داد؛ فرودگاه مهرآباد را بسته بود و برای مردم تعیین‌تکلیف می‌کرد که باید این‌طوری شود و صبر کنید تا آن‌طوری شود و من قدرت را در دست بگیرم و ارتش را کنترل کنم. مردم چه کردند؟ توی دهنش زدند. از ۶ بهمن در ایران روزی نبود که خون‌آلود نباشد و سربازان خمینی(ره) در خیابان‌ها بختیار را رسوا و مفتضح نکنند. ارتش هم که بختیار می‌گفت باید کنترلش کنم ـ که یعنی خیلی قدرت دارد ـ جلودار مردم نبود. بالاخره ۹ بهمن آن‌قدر مردم محکم ایستادند و آن‌قدر فشار آوردند به دولت و به هرکسی که اختیاری داشت یا نداشت تا بالاخره «نوکر بی‌اختیار» هم به خودش اختیار بدهد و فرودگاه را باز کند. این‌گونه بود که اعلام شد ۱۲ بهمن مرد بزرگ ایران می‌آید و چه شوری و چه حالی!

صف 33 کیلومتری استقبال از امام

خبرگزاری یونایتدپرس هم با اشاره به شکوه مراسم استقبال از بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، تعداد استقبال‌کنندگان در طول مسیر فرودگاه مهرآباد تا بهشت زهرا را 4000000 نفر و تعداد جمعیت حاضر در بهشت زهرا را 500000 هزار نفر گزارش کرد.

رادیو کلن هم شمار جمعیت را 5 تا 6 میلیون نفر گزارش کرد. خبرنگاران داخلی نیز تعداد جمعیت را 5000000 نفر گزارش کرد.

روزنامه کیهان در گزارشی از تدابیر اندیشیده شده توسط کمیته استقبال، نوشت: در سالن فرودگاه قسمت‌های کوچکی آماده شده بود که نمایندگان گروه‌های مختلف اجتماعی به این ترتیب از امام خمینی استقبال کردند: روحانیون، برادران اهل تسنن، اقلیت‌های مذهبی، احزاب و جمعیت‌های سیاسی، استادان دانشگاه، قضات و حقوقدانان، دانشجویان، پزشکان و مهندسان، سندیکای مشترک صنایع نفت، دهقانان، کارگران، معلمان، بازرگانان، اصناف و نمایندگان وسایل ارتباط جمعی.

آیت‌الله سیدکاظم شریعتمداری هم طی تلگرافی ورود حضرت امام خمینی را تبریک گفت.

در پی درخواست مجدد بختیار برای ملاقات با رهبر فقید انقلاب، امام خمینی تاکید کردند: «ملاقات با بختیار را در صورت استعفای وی می‌پذیرم.» (مرکز اسناد انقلاب اسلامی)

گزارش نیویورک تایمز از مراسم ۱۲ بهمن

روزنامه نیویورک‌تایمز در گزارشی از مراسم باشکوه استقبال از امام خمینی نوشت: آیت الله خمینی در بیانیه‌ای که از فرودگاه شارل دوگل منتشر کرد از فرانسه به خاطر مهمان‌نوازیش و از مردم فرانسه به خاطر درک‌شان از آزادی تشکر کرد و گفت: «من اکنون راهی وطنم هستم تا به آن خدمت کنم. »

هواپیمای حامل ایشان دو برابر ظرفیت معمولش سوخت حمل کرده است که در صورت لزوم هواپیما بتواند دور بزند و به پاریس برگردد. در نزدیکی فرودگاه مهرآباد جایی که قرار بود هواپیمای آقای خمینی فرود آید روی پارچه‌ای نوشته است «اکنون پرچم انقلاب در دستان شماست» و روی پارچه دیگری نوشته «شما رهبر دینی، سیاسی، نظامی، اقتصادی و اجتماعی مایید. »

چقدر آدم برای استقبال رفته بود فرودگاه؟ کل جمعیت تهران؟ خیر، بیش‌تر! کل جمعیت تهران آن موقع حدود ۴ و نیم میلیون نفر بود و چون از مناطق اطراف تهران و شهرستان‌ها هم آمده بودند تا اگر لازم شد سینه‌های گشاده‌شان را فرش کنند، زیر چرخ‌‌های هواپیمای رهبرشان، استقبال‌کنندگان در مهرآباد صفی بودند ۳۳ کیلومتری که ابتدایش جلوی پلکان هواپیما بود و انتهایش را خدا می‌داند؛ بنا به تخمین‌ها ۵ تا ۸ میلیون نفر بودند.

مبارزه هنوز ادامه داشت و بازگشت امام(ره) نخستین پیروزی بزرگ بود

تا آن هواپیما روی هوا بود، دل‌ها بین زمین و هوا بود و جان‌ها به لب رسید تا هواپیما به سلامت به زمین رسید؛ شایعه‌ها بود و ترس‌ها که مبادا بلایی سر هواپیما بیاورند. اما هواپیما که نشست و کف پای امام(ره) که بر خاک وطن نشست، خبرهایی شد در عالم معنا؛ فجر شد و «والفجر» شد.

آن طلسم‌ها که دیوها بسته بودند، باز شد انگار و پیرمردی که خدا به کلامش نور داده بود به قلبش قوت داده بود همچون کشتی نجات اقیانوس جمعیت را گشود و دیدار تازه کرد با وطن و مردم وطن.

همان که ملت می‌گوید، بگویید!

امام(ره)از مهرآباد تا بهشت‌زهرا(س) رفت؛ آن‌گونه که هیچ‌کس تا‌به‌حال نرفته است و چشم‌های خیلی‌ها و چشم‌های جهان خیره ماند. و آن‌جا گفت گفتنی‌ها را به نوکرالسلطنه: «‌این آقا که خودش هم خودش را قبول ندارد! رفقایش هم قبولش ندارند، ملت هم قبولش ندارد، ارتش هم قبولش ندارد؛ فقط آمریکا از این پشتیبانى کرده و فرستاده، به ارتش دستور داده که از این پشتیبانى بکنید؛ انگلیس هم از این پشتیبانى کرده و گفته است که باید از این پشتیبانى بکنید. یک نفر آدمى که نه ملت قبولش دارد، نه هیچ‌یک از طبقات ملت از هر جا بگویید قبولش ندارند....»

امام(ره) در بهشت‌زهرا(س) از آقایی ارتش ایران به جای نوکری سخن گفتند

و امام(ره) آن روز گفتنی‌ها را گفت به دیگران که نوکر نمانند: «ما داریم زحمت مى‌‌کشیم، ما خون دادیم، ما جوان دادیم، ما حیثیت و آبرو دادیم، مشایخ ما حبس رفتند، زجر کشیدند، مى‌‌خواهیم که ارتش ما مستقل باشد. آقاى ارتشبد، شما نمى‌خواهید، آقاى سرلشکر، شما نمى‌‌خواهید مستقل باشید؟ شما مى‌‌خواهید نوکر باشید؟! من به شما نصیحت مى‌‌کنم که بیایید در آغوش ملت؛ همان که ملت مى‌‌گوید، بگویید. بگویید ما باید مستقل باشیم. ملت مى‌‌گوید ارتش باید مستقل باشد، ارتش نباید زیر فرمان مستشارهاى آمریکا و اجنبى باشد؛ شما هم بیایید ـ ما براى خاطر شما این حرف را مى‌‌زنیم ـ شما هم بیایید براى خاطر خودتان این حرف را بزنید. بگویید ما مى‌‌خواهیم مستقل باشیم، ما نمى‌‌خواهیم این مستشارها باشند. ما که این حرف را مى‌‌زنیم که ارتش باید مستقل باشد، جزاى ما این است که بریزید توى خیابان، خون جوان‌هاى ما را بریزید که چرا مى‌‌گویید من باید مستقل باشم؟! ما مى‌‌خواهیم تو آقا باشى . »

آن روز ایران چهره دیگری داشت و خروشان بود و سیل بود و دریا بود و اقیانوس بود و این سرآغاز بود. آن روز امام(ره) در نهایت در مدرسه رفاه اسکان داده شدند و بعد مدرسه علوی؛ از همان ابتدا معلوم بود «انقلاب اسلامی» مدرسه خواهد شد برای ایران و درس‌ها خواهد داشت برای جهان.

امروز در تاریخ مناسبت‌های دیگری هم هست

امروز ۱۲ بهمن مصادف با ۳۱ ژانویه میلادی و ۱۷ جمادی‌الثانی هجری قمری در تقویم تاریخ، مناسبت‌های دیگری هم دارد.

ـ درگذشت «بارع بغدادی» ادیب و شاعر مشهور عرب در سال ۵۲۴ قمری

ـ رحلت حاج «میرزا حسین نوری» فقیه و عالم بزرگ اسلام در سال ۱۳۲۰ قمری

ـ درگذشت «فریدریش روکرت» ادیب برجسته آلمانی در سال ۱۸۶۶ میلادی

ـ زادروز «ردولف وبساوئر» دانشمند معروف المانی در سال ۱۹۲۹ میلادی

ـ آغاز دهه فجر در ایران آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.