"واقعیت ایران" جایگزین "مسئله ایران" ، مهمترین دستاورد سیاست روحانی و توافق برجام

 برای درک اهمیت حضور دکتر روحانی در این نشست جهانی کافی است بر این واقعیت تاکید شود که برای جهان غرب و کشورهایی  که به درجاتی تحت تأثیر الگوهای سیاسی و اقتصادی بلوک غرب هستند، "مسئله ایران" همواره یکی از مهمترین و پیچیده ترین مسائلی بوده  که دولت های غربی و کشورهای پیرامونی و اقماری آن را درگیر آن می کرده است؛ روش های گوناگونی از جمله تحریم ، تهدید ، کاهش سطح روابط دیپلماتیک و مبادلات تجاری ،حجم سنگین  تحرکات دیپلماتیک  و نیز تبلیغات رسانه ای ضد ایرانی  گسترده ،از هالیوود گرفته تا رسانه های ارتباط جمعی فراوان و گوناگون برای  طرح و حل آن به کار گرفته شده اند . متاسفانه نه تنها مخالفان داخلی برجام که حتا موافقان و مدافعان آن نیز طرح گسترده ای در قبال مفهوم و موضوع مذاکرات ایران و 5+1 و توافق به دست آمده موسوم به برجام در نقد و سنجش رویکرد رسانه ای آن نداشته اند.
برجام  صرفا توافقی در زمینه فعالیت های هسته ای ایران و چگونگی کنترل و ادامه آن نیست، که بی گمان بسیار بیش از آن است که " برجام " تنها در قالب حوزه و دامنه چگونگی فعالیت موسسات هسته ای ایران تعریف شود؛ گرچه به صورت ظاهر چنین است و برجام توافقی بر سر چگونگی فعالیت های هسته ای ایران توصیف می شود، اما فراتر از آن بر جام پذیرش مفهومی با عنوان "واقعیت ایران" و جایگزینی این مفهوم با اصطلاح پیشین یعنی "مسئله ایران" است.
تفاوت این دو اصطلاح در آن است که مفهوم "مسئله ایران" ناظر به  مفهومی برساخته است که در آن ایرانبه مثابه دشمن جامعه جهانی و تهدیدی برای صلح و ثبات منطقه ای توصیف می‌شود ، اما در مفهوم جدید ، یعنی: " واقعیت ایران " ، میهن ما نه تنها تهدیدی برای صلح و ثبات منطقه ای و جهانی به شمار نمی رودکه بهعنوان یکیاز اعضایجامعه جهانیکه برایکاهش تنش‌ها در منطقه و جهان نقشی پویا و مسئولانه ایفا می‌کند ، شناخته می‌شود.
حضور دکتر روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد بر این واقعیت تاکیدی بیشتر داشت. شمار بسیاری از دولتمردان غربی نه تنها حمایت مسئولانه خود را از برجام اعلام و ابراز کردند، که  بیش از آن جامعه جهانی بر این تمایل خود تاکید کرد که نیازمند دشمن سازی بیشتر نیست .دستگاه دیپلماسی ایالات متحده به علت تکروی کاخ سفید در پافشاری لجوجانه آن بر نقض برجام و رفتاری مغایر با روح حاکم بر این توافق بیش از هر زمان دست کم در طرح مجدد" مسئله ایران" منزوی و مطرود شده است ؛این دستاورد کمی نیست.
نمی‌توان انکار کرد که برجام توافقی نیست که تمام کنشگران درگیر در آن با رضایت کامل از پشت میز مذاکره برخاستند ، اما در عین حال نمی توان این واقعیت را هم انکار کرد که تمام اعضای 5+1  که در برابر ایران در پشت میز مذاکره نشسته بودند ، پس از پایان مذاکرات و به هنگام امضای مفاد توافق نهایی ،با دیدگاه وانگاره ای  دیگر از ایران میز مذاکره را ترک کردند ، نگرش و انگاره انکار ناشدنی" واقعیت ایران"، همین کافی است!برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.