نکاتی مهم درباره ازدواج دیابتی ها
رکنا: یکی از علل شیوع بیش از حد دیابت، به ویژه دیابت نوع دوم، ازدواج های فامیلی است. هنوز هم در بعضی از خانواده ها و قومیت ها، ازدواج های فامیلی مرسوم و متداول است.
دیابت هم یک بیماری ژنتیک و هم معلول عوامل محیطی است. در حقیقیت عوامل محیطی، آن ژن را شعله ور و بیدار می کند.
جوانانی که در آستانه ازدواج هستند، لازم است قبل از ازدواج مشاوره ژنتیک انجام دهند و با متخصص ژنتیک یا غدد مشورت کنند. این مشاوره را باید در همان ابتدا و قبل از عمیق شدن رابطه عاطفی انجام داد.
در دوقلوهای تک تخمکی، اگر یکی از دوقلوها دیابتیک باشد، احتمال این که دیگری نیز مبتلا شود، تا 50 درصد است. هر گاه یکی از والدین مبتلا به دیابت نوع یک باشد، احتمال این که فرزندانش به دیابت نوع یک مبتلا شوند، بین 6 تا 10 درصد است و این رقم در کل جمعیت فقط 6 درصد است.
اگر مادری مبتلا به دیابت نوع یک باشد، احتمال این که آن را به فرزندش انتقال دهد 2 درصد است، در حالی که اگر فقط پدر مبتلا باشد، این احتمال تا 6 درصد خواهد بود. بنابراین در دیابت نوع یک، از نظر ژنتیک، نقش پدر غالب و بارز است و نقش مادر کمتر است.
در دیابت نوع دو این بیماری، چند ژنی و چند عاملی (پلی ژنیک یا مولتی فاکتوریال) است. با این که نقش ژن در دیابت نوع دوم واضح تر و مهم تر است اما چگونگی این نقش هنوز در ابهام است.
به نقل از انجمن تخصصی دیابت ایران، در دوقلوهای تک تخمکی، اگر یکی مبتلا به دیابت نوع دو باشد، احتمال این که دیگری، دیابت نوع دو بگیرد؛ بین 60 تا 90 درصد خواهد بود. اگر فردی مبتلا به دیابت نوع دو باشد، احتمال این که فرزندش نیز مبتلا شود، بین 10 تا 33 درصد خواهد بود.
اگر مادری مبتلا به دیابت نوع دو باشد، احتمال این که به فرزندش انتقال دهد، 3 برابر بیشتر از وقتی است که پدر مبتلا باشد. مهم تر از همه این که هرچه سن شروع دیابت در والدین کمتر باشد (قبل از 20 سالگی) احتمال انتقال دیابت به بچهها بیشتر است.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر