همدلی از هم‌زبونی بهتره!
رکنا: دیدی بعضی وقتها که غم عالم روی دلت هوار شده، چه‌قدر دوست داری با یکی حرف بزنی؟ و دیدی آدم‌ها در اینجور مواقع معمولا دو نوع واکنش نشون میدن؟ بعضی‌ها که کلا توی باغ نیستن؛ همون‌طوری که تو داری با بغض و آه حرف می‌زنی، حواسشون یک جای دیگه است و آخرش هم می‌گن: «نمیدونم والا، هرطور صلاحه!» بعضی‌ها هم از اون ور بوم می‌افتن. یعنی اون‌قدر در واکنش به مشکل و درد دلت، ناراحت و غمزده می‌شن که باید بهشون بگی: «عیب نداره حالا، درست میشه!». و این‌ها یعنی بلد نبودن مهارتی به‌نام «همدلی».
همدلی یعنی چی؟
همدلی یعنی توانایی درک و فهم احساسات دیگران. یعنی آدم بتونه خودش رو به جای دیگری بذاره، از دید اون به موضوع نگاه کنه و احساساتش رو درک کنه. همدلی یعنی آدم بتونه دیگران رو، حتی زمانی که در اون شرایط قرار نداره، درک کنه.
فرقش با همدردی چیه؟
همدردی یعنی هیجانی رفتار کردن، یعنی دلسوزی و ترحم. مثلا وقتی دوستت داره با بغض و آه از تجربه یک شکست تلخ برای تو تعریف می‌کنه، تو شروع کنی به زار زار گریه کردن. همدلی‌کردن در بیشتر مواقع راهگشاست، اما با همدردی کاری از پیش نمیره و تنها نتیجهاش، یک تسکین کوتاه‌مدته.
فایده همدلی چیه؟
همدلی به ما کمک می‌کنه بتونیم انسان‌های دیگه رو، حتی وقتی با ما متفاوت هستند، بپذیریم و بهشون احترام بذاریم و همین ما رو آدم‌های قابل احترام، قابل اعتماد و قابل اطمینان‌تری می‌کنه. همدلی روابط اجتماعی رو بهبود میبخشه و باعث میشه احساس توانمندی و مهم بودن بکنیم. همدلی کردن، جلوی خیلی از ناراحتی‌ها و دعواها رو هم می‌گیره.
مانعش چیه؟
دوستت امتحانش رو خراب کرده و تو بهش میگی: «تقصیر خودته درس نخوندی»، یا «منم وقت کمی داشتم اما با برنامه‌ریزی موفق شدم»، یا «اتفاقی نیفتاده که»! اینا جملات ممنوعه است. درواقع تو برای یادگرفتن همدلی، باید بلد باشی چه کارهایی رو انجام ندی: نصیحت، راهنمایی، ارائه راهکار، سرزنش، به رخ کشیدن توانایی‌های خود، مقایسه کردن فرد با خود یا دیگران، بی‌اهمیت و کوچک کردن مشکل، اغراق یا بزرگ کردن مشکل، تعریف، تحسین، برچسب زدن، قضاوت Judgment و پیش‌داوری.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر