میانبر رضایی برای رسیدن به تیم ملی
کاوه مثل جهانبخش، نظری و سوشا
رکنا: درست یا اشتباه بودن ماجرا را قضاوت نمیکنیم. فقط دربارهاش مینویسیم. درباره اینکه مسیر حضور در تیم ملی برای برخی از بازیکنان از اروپا میگذرد، نه لیگ ایران.
کیروش این را میپسندد و البته که نظر او همیشه مهم است و اصلح. برای او بازی در لیگ2 کشورهایی نظیر نروژ و حتی سوئد، بهتر از درخشش در لیگ برتر ایران است. این را بارها دیدهایم و این بار مستند دربارهاش صحبت میکنیم.
امید نظری را یادتان هست؟ هافبک ایرانی- سوئدی که در لیگ دو سوئد بازی میکرد. او به طرز عجیبی به پیراهن تیم ملی رسید و حتی 6 بازی هم انجام داد. نظری اما بعدها از تیم ملی کنار ماند؛ زیرا آنچنان که باید و شاید نتوانست تواناییهایش را نشان بدهد. خلاصه اینکه سطحش خیلی پایین بود، پایینتر از هافبکهای درجه دو فوتبال ایران. یا سوشا مکانی؛ کاری به سبک دروازهبانی و فنی او نداریم. سوشا در چند سال اخیر- به جز دوره ناموفق حضور در پرسپولیس- اغلب جزو دروازهبانهای درجه یک فوتبال ایران بوده. دروازهبانی که بارها در اردوهای تیم ملی شرکت کرده و حتی به میدان هم رفته. سوشا اما پس از اتفاقهایی که برایش در پرسپولیس رخ داد، تصمیم گرفت به نروژ برود و برای میوندالن بازی کند. تیمی متوسط از لیگ دو نروژ. مکانی با تکیه بر همین انتخاب، دوباره به تیم ملی برگشت و البته مقابل سوریه و در غیاب بیرانوند بازی کرد. جلوتر از دروازهبانهایی چون رشید مظاهری و محمدرضا اخباری که در لیگ ایران میدرخشیدند و جزو درجه یکها بودند.
یک نمونه دیگر. علیرضا جهانبخش. او وقتی 18 ساله بود در داماش گیلان بازی میکرد و میدرخشید اما هرگز رنگ پیراهن تیم ملی را نمیدید. خیلیها از کیروش خرده میگرفتند که چرا جهانبخش را به تیم ملی دعوت نمیکند اما گوش او خریدار نبود که نبود. جهانبخش با انتقالی جالب به نایمخن رفت تا در لیگ هلند بازی کند. او پس از چند بازی در لیگ هلند به تیم ملی ایران دعوت شد و البته در ترکیب هم قرار گرفت.
همه اینها را نوشتیم تا درباره جدیدترین نامی که از اروپا به تیم ملی رسید صحبت کنیم؛ کاوه رضایی. او فصل قبل آنقدر درخشید که صدای خیلیها بابت دعوت نشدنش به تیم ملی در آمد. به ثمر رساندن 7 گل در لیگ برتر و 6 گل در لیگ قهرمانان آسیا و البته ارسال 9 پاس گل برای هم تیمیهایش در استقلال، کاوه را به بهترین بازیکن استقلال Esteghlal بدل کرد. او اما با همه این درخشش ها، راهی به فهرست تیم ملی پیدا نکرد. کیروش پای خود را در یک کفش کرد؛ انگار که چیزی درباره عملکرد رضایی نمیداند.
کاوه به بلژیک رفت تا برای شارلروا بازی کند. او گلهای حساسی برای این تیم به ثمر رساند و نشان داد حتی میتواند بیشتر از اینها هم سر و صدا کرده و نامی برای خود دست و پا کند. کیروش او را دعوت کرد؛ به تیم ملی و فهرست 27 نفرهاش. حالا دیگر این مساله برای ما و حتی بازیکنان حاضر در لیگ ایران اثبات شده که برای حضور سریعتر در تیم ملی به اروپا بروند، حتی به لیگهای درجه دو و دستههای پایینتر. قطعا این مسیر بهتر و آسانتری برای حضورشان در فهرست کیروش خواهد بود. اگر باور ندارند، این مسیر را آزمایش کنند.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر