به مناسب سالگرد قیام استقلال‌طلبانه مردم الجزایر؛
جنایت هولناک فرانسه در زمان اشغال الجزایر / خون ریختن به پای استقلال
رکنا: انقلاب الجزایر به مجموعه‌ای از زد و خورد‌های میان فرانسه و الجزایری‌های استقلال‌طلب زیر استعمار این کشور می‌گویند.
با افول قدرت‌های اروپای قرون وسطی یعنی اسپانیا و پرتغال، رقابت بر سر مستعمره‌سازی این بار بین انگلستان و فرانسه کلید خورد، با این تفاوت که انگلیسی‌ها، زودتر از فرانسوی‌ها به بهترین مستعمره موجود یعنی هندوستان رسیده و این خوان نعمت را زیر سلطه خود بردند. بعد از سیطره آنگلوساکسون‌ها بر هند، نوعی از احساس یأس و حقارت بر فرانسوی‌ها مستولی شد چرا که آنها سالیان سال بر سر همه چیز با انگلیسی‌ها رقابت داشتند و حالا می‌دیدند که رقیب‌شان گل سرسبد مستعمره‌های عالم را از آن خود کرده و سر آنها بی‌‌کلاه مانده است.
هجوم همه‌جانبه به قاره سیاه
فرانسوی‌ها بعد از چند حرکت ناموفق برای کوتاه کردن دست انگلستان از هند، به این نتیجه رسیدند که باید به دنبال ساختن مستعمرات خود باشند و فکر سیطره بر سرزمین مهاراجه‌ها را از سرشان به در کنند. از همین رو نزدیک‌ترین و در دسترس‌ترین مسیر یعنی آفریقا را برای مستعمره‌سازی برگزیدند. الجزایر، مراکش، تونس، بورکینافاسو، ساحل عاج، گینه، مالی، موریتانی، نیجر، سنگال، توگو، بنین، کامرون، چاد، آفریقای مرکزی، گابون، جمهوری کنگو و ... گویی فرانسوی‌ها به قدری از کف رفتن هند برایشان سنگین بود که تصمیم گرفتند کل آفریقا را در ازایش مستعمره خود کنند. مستعمرات فرانسه بین سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۳۹ حدود ١٢میلیون کیلومترمربع را در بر می‌گرفت که چیزی حدود ٨درصد مساحت کره زمین بود! اما خب از آن‌جا که هیچ چیز ابدی نیست، فرانسه نیز نتوانست مستعمره‌های خود را تا همیشه حفظ کند و یکی یکی به همه‌شان استقلال Esteghlal داد، اما این میان استقلال الجزایر کمی سخت‌تر و دردناک‌تر از بقیه محقق شد.
خون ریختن به پای استقلال
امروز یعنی یکم نوامبر ٢٠١٨، درست ٦٤سال از آغاز قیام استقلال‌طلبانه مردم الجزایر بر ضد استعمار فرانسه می‌گذرد. سازمان آزادیبخش الجزایر به ریاست احمد بن‌بلا، یک نوامبر ١٩٥٤ در قاهره اعلام موجودیت کرد تا مبارزه بر علیه اشغالگران فرانسوی به شکل رسمی آغاز شود. از این تاریخ تا جولای ١٩٦٢ که استقلال الجزایر توسط پاریس به رسمیت شناخته شد، طی ٨سال خشونت بسیاری از هر دو طرف اعمال و خون‌های بسیاری بر زمین ریخته شد که بخشی از این وقایع در فیلم ماندگار «نبرد الجزیره» ساخته جیلو پونته‌کوروو در‌سال ١٩٦٦ به تصویر کشیده شده است.
اعطای استقلال به الجزایر را بیش از هر چیز باید به پای مشی شارل دوگل رئیس‌جمهوری وقت فرانسه نوشت کما این‌که استقلال اکثر مستعمره‌های آفریقایی فرانسه نیز در زمان زعامت دوگل روی داد. تصمیم دوگل برای دادن استقلال به کشورهای آفریقایی خصوصا الجزایر با مخالفت‌های داخلی شدیدی مواجه شد که یک شمه کوچک آن در فیلم ماندگار فرد زینه‌مان یعنی «روز شغال» به تصویر کشیده شد. در این فیلم برخی دولتمردان، سیاستمداران و نظامیان فرانسوی که مخالف اعطای استقلال به الجزایر هستند یک آدمکش را برای حذف دوگل اجیر می‌کنند و... برای فهمیدن باقی ماجرا بهتر است خود فیلم را ببینید.خواندنی های رکنا را در اینستاگرام دنبال کنید
ارسال نظر