داستان‌های علمی تخیلی معروف در اوایل قرن 20 ام سیاره زهره را سرزمین عجایبی معرفی می‌کردند که دمای گرم ایده‌آل برای انسان، جنگل‌ها، باتلاق‌ها و حتی دایناسورها را در برمی‌گیرد. خیلی پیشتر از آنکه شرکت‌هایی نظیر بلو اورجین، اسپیس‌ایکس و ویرجین گالاکتیک وارد عرصه صنعت فضایی شوند، آسمان‌نما و رصدخانه هایدن در نیویورک در سال 1950 فراخوانی منتشر کرد که به موجب آن افراد علاقه‌مند می‌توانند برای اخذ عنوان نخستین توریست فضایی که به سیاره زهره می‌رود داوطلب شوند.

امروزه اما سیاره زهزه دیگر یک مقصد رویایی برای ماموریت‌های هوا فضا به شمار نمی‌رود. چرا که در طول چندین دهه گذشته با انجام ماموریت‌های گوناگون مشخص شد این سیاره نه بهشتی برای انسان‌ها که جهنمی با گرمای بسیار سوزان، اتمسفر سمی خورنده و فشار خردکننده در سطح است. البته با وجود این موارد ناسا همچنان در حال تلاش برای طراحی یک ماموریت سرنشین‌دار به سوی سیاره ونوس است. ماموریتی که "طرح عملیاتی ارتفاع بالای زهره" یا هاووک (HAVOC) نام گرفته است.

پرسش مهمی که بوجود می‌آید این است که این ماموریت قرار است چگونه انجام شود. دما در سطح سیاره زهره به میانگین حدود 460 درجه حتی بیشتر از سیاره عطارد است که فاصله کمتری با خورشید دارد. این دما از نقطه ذوب بسیاری از فلزات نظیر بیسموت و سرب نیز بیشتر است. احتمالا این عناصر به صورت برف بر روی قله‌ کوه‌ها در زهره می‌بارند. سطح سیاره زهره یک منظره بایر و سنگی دارد که از سنگ‌های بازالتی و آتشفشانی تشکیل شده است.

ایده ناسا برای انجام این ماموریت نشستن بر روی سطح این سیاره نیست. این سازمان فضایی می‌خواهد از اتمسفر شدیدا چگال این سیاره به عنوان پایگاهی برای انجام اکتشافات خود استفاده کند. این ماموریت یک طرح بلند مدت است که بر آزمایش‌های کوچک استوار است. دانشمندان می‌گویند انجام چنین ماموریتی با استفاده از تکنولوژی روز جهان امکان پذیر است. برنامه ناسا این است تا هواپیما‌هایی را به اتمسفر بالایی زهره بفرستند و برای مدت‌های طولانی در آنجا قرار داشته باشند.

به طور شگفت‌آوری اتمسفر بالایی سیاره زهره شبیه‌ترین منطقه در سراسر منظومه شمسی به سیاه زمین است. در ارتفاع‌های حدود 50 تا 60 کیلومتری از سطح سیاره، دمای جو را می‌توان با دمای اتمسفر پایینی زمین یکسان دانست. به بیان بهتر، فشار در این نقطه با فشاری که شما در نوک قله کلیمانجارو احساس خواهید کرد تقریبا معادل است و می‌توان بدون استفاده از هرگونه تجهیزات در چنین فشاری به سر برد.

همچنین از نظر دما نیز شرایط مساعد است و نیازی به عایق بندی وجود ندارد. دمای در این ناحیه از اتمسفر سیاره زهره در بازه 20 تا 30 درجه سانتی‌گراد متغیر است. همچنین تراکم جو در این ارتفاع از سطح سیاره به اندازه‌ای هست تا فضانوردان را از تشعشعات یونیزه در امان نگه دارد.

علی‌رغم اینکه سیاره زهره نزدیک‌ترین همسایه ما در سراسر جهان است ولی ما اطلاعات کمی از این جرم Crime سماوی در اختیار داریم. به نظر می‌رسد انجام چنین ماموریت‌هایی بتواند درک ما را نسبت به چگونگی شکل‌گیری سیارات بهبود ببخشد.خواندنی های رکنا را در اینستاگرام دنبال کنید

 

اخبار وبگردی را در اینجا بخوانید: