زندگی معتادان متجاهر در خانه های ناامن + فیلم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، تاریخ به وجود آمدن سکونتگاه های غیر رسمی در ایران به بیش از یک صد سال می رسد و هرگاه کشور از نظر شرایط اقتصادی و سیاسی وضعیت بی ثباتی داشته این سکونتگاه های غیر رسمی نیز به تبع آن افزایش چشم گیر داشته اند. حلبی آبادها، کوره‌پزخانه ها، ذاغه ها و... جزوی از همین سکونتگاه های غیر رسمی هستند که در چند سال گذشته به شکل های دیگری مانند گورخوابی، کوه خوابی، دره خوابی درآمده اند و متاسفانه بیشتر ساکنان این سکونتگاه های غیر رسمی نیز معتادان متجاهر هستند.

یکی از دلایل پناه آوردن معتادان متجاهر به این سکونتگاه های غیر رسمی نیز طرح های ساماندهی است که هر از گاهی مسئولین به صورت ضربتی آن را آغاز می کنند که متاسفانه این روزها به صورت جدی تری در دست اقدام قرار گرفته است و طبقه گفته مسئولین شهری و کشوری تا دو ماه آینده دیگر حتی یک معتاد متجاهر نیز در شهر دیده نخواهد شد.

فلذا گرچه تعداد زیادی از این معتادان به مراکز بازپروری و بهاران انتقال داده می شوند اما بدون شک تعدادی از آنها نیز از دست این طرح های غیر کارشناسانه فرار کرده و به سکونتگاه های غیر رسمی می روند. چرا که شما نمی توانید با یک معتاد فرستاده شده به این کمپ های اجباری صحبت کنید که بعد از رهایی دوباره مصرف کننده نشده باشد. کمااینکه بعد از رهایی این افراد از این اردوگاه های اجباری، عوارض سو مصرف مواد مخدر، تاثیرات مخرب تری روی این افراد بجای گذاشته است.

سپیده علیزاده مدیر عامل موسسه کاهش آسیب نور سپید هدایت در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی رکنا، درباره افزایش سکونت های غیر رسمی گفت: هرچه روی زمین زندگی برای معتادان سخت شود آنها بیشتر سمت مکان هایی سوق پیدا می کنند که در معرض دید نیست. انگار یک گور دسته جمعی می کنند تا این افراد فرار کنند و به جایی برای پنهان شدن بروند. بنابراین باید ورودی های آسیب را کنترل کنند نه اینکه روی خروجی آن تمرکز کنند.

او افزود: طرح های ساماندهی معتادان متجاهرکه ضربتی نیز هستند،

 طرح هایی نیستند که در بلند مدت نتیجه بخش باشند و معمولا به صورت احساسی انجام می شوند. مدیرهای کنونی که تازه بر مسند نشسته اند نیز خیلی زود تصمیم ساماندهی معتادان متجاهر را گرفتند چراکه شناخت و دانش کمی نسبت به این حوزه دارند از طرفی مشاوران آنها نیز معمولا از همفکران خودشان هستند.

علیزاده خاطر نشان کرد: مسئولان ما امروز صدای کارشناسان و فعالان در حوزه اعتیاد را نمی شنوند و فقط به دنبال دلسرد کردن، خسته کردن، ناامید کردن و متهم کردن افراد به ارتباط داشتن با این و آن هستند تا فعالین اجتماعی کنار بروند تا گروه هایی که تازه می خواهند پرورش دهند، روی کار بیایند.

مدیر عامل موسسه کاهش آسیب نور سپید هدایت با بیان اینکه دسته بندی های کنونی در زمینه فعالیت اجتماعی قشنگ نیستند تصریح کرد: حوزه افراد آسیب دیده یک حوزه چند وجهی است که نیاز به متولی و بزرگتر دارد اما این متولی نباید چوب در دست بگیرد و به صورت ضربتی این افراد آسیب دیده را در مراکزی نگهداری کند.

این فعال در حوزه اعتیاد تاکید کرد: هنوز راه های زیادی وجود دارد که ما برای رفع معظل اعتیاد برداریم اما در حالی که خیلی از آنها را امتحان نکرده ایم به سراغ آخرین و خشن ترین راهکار ممکن  رفته ایم. اینکه اعتیاد را جرم بدانیم، معتادان را دستگیر کنیم و کاری کنیم که معتادان از پلیس بترسند نتیجه ای جز بازتولید آسیب های گوناگون نخواهد داشت.

علیزاده در پایان خاطر نشان کرد: وقتی برای معتادان شرایط بدی را محیا می کنیم دیگر آنها می ترسند برای کمک سراغ پلیس بروند بنابراین باید به مسئله اعتیاد عمیق تر نگاه کرد و زمان بیشتری برای آن بگذاریم. ساده ترین راه را انتخاب کردن اصلا قشنگ نیست.