دغدغه ای سخت تر از کرونا برای بیماران / همراهان آواره ، در پی یافتن سقف! + فیلم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا،این همراهان از پس هزینه هتل‌های ارزان و گران بر نمی‌آیند. خیرین به جهت کمک به همراهان بیمارانی که از شهرستان به تهران یا کلانشهرهای دیگر مراجعه می کنند، همراه سراهایی را راه اندازی کرده‌اند. یکی از این همراه سراها خانه مهربانی ایوار است. سولماز حسن زاده، مدیر اجرایی خانه مهربانی ایوار در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا تاکید کرد: همراهان بیمارانی که از شهرستان ها به تهران می آیند توسط مددکاری‌های مستقر در بیمارستان‌ها به یکی از همراه سراها معرفی می‌شوند تا در طول دوره درمان هزینه اقامتشان رایگان باشد.

کمک مردم به خانه مهربانی

وی با اشاره به فعالیت خانه مهربانی ایوار افزود: از 30 آذرماه سال ۱۳۹۸ فعالیت خود را شروع کردیم و در این مدت بیشتر از 3هزار نفر-شب اقامت در همراه سرای ما ثبت شده است. طی یکسال اخیر تمام هزینه های این اقامتگاه شخصی تامین شده و تنها چند هفته است که مردم را در هزینه ها شریک کردیم تا بتوانیم همراه سرا را گسترش دهیم و خدمات بیشتری به مهمانان ارائه کنیم. در حال حاضر کلیه کمک‌ها غیرنقدی‌ست که برخی در حد وسع شان برایمان کالاهای خود را می آورند و از همراه سرا بازدید می کنند. و برخی هم آنچه ما نیاز داریم را پس از استعلام از مجموعه، تهیه می کنند.

همراهان بیماران پشتیبانی مالی نمی شوند

سولماز حسن زاده تاکید کرد: در حال حاضر تمام اقامتگاه ها نیاز به اقلام غذایی مدت دار دارند. همراهان بیماران از جایی پشتیبانی مالی نمی شوند و بعضا حتی قادر به تهیه یک وعده غذای گرم هم نیستند. اقلام بهداشتی و ضد و عفونی کننده نیز مهم است. اما اصلی ترین چیزی که باید برای اقامتگاه ها تامین شود ملک آن و تجهیزات آن است. همراهان بیماران در شهرهایی که بخشی از قطب پزشکی هستند مانند شیراز، تهران، اصفهان و مشهد، برای اقامت با مشکل روبرو می شوند و وجود چنین اقامتگاه هایی در این شهرها ضروری است.

خدمات خانه مهربانی به همراهان بیماران

مدیر اجرایی خانه مهربانی ایوار در تشریح خدماتی که به همراهان بیماران ارائه می شود، گفت: خدماتی که می دهیم صبحانه و یک وعده غذای گرم است. روزانه دو سرویس برای ایاب و ذهاب به بیمارستان در اختیار آنها قرار می گیرد تا برای ایاب و ذهاب با مشکل روبرو نشوند. بیشتر همراهان بیماران تهران را نمی شناسند و ایاب و ذهاب شان با مشکل روبرو می شود.

وی افزود: مسافری از شهرهای جنوبی داشتیم که پدر خانواده یک تخم مرغ خریده بود که چهارنفر با هم خوردند. یا مسافرانی داشتیم که وقتی از بیمارستان می آمدند از شدت خستگی یا بی حوصلگی غذا نمی خورند. این شد که تصمیم گرفتیم روزانه صبحانه و یک‌وعده غذای گرم را به خدماتمان اضافه کنیم.

همراهان بیماران به کرونا اهمیت نمی دهند

سولماز حسن زاده در پاسخ به این سوال که در شیوع کرونا با چه مشکلاتی روبرو بودند؟ گفت: مهم ترین مشکل عدم آشنایی مسافران به مسائل بهداشتی است. دغدغه آنها آنقدر بزرگ است که به کرونا اهمیتی نمی دهند. قطعا کسی که پیوند استخوان شده یا بچه اش در بیمارستان است این موضوعات برایش مسئله کوچکی هستند. ما سعی می کنیم با ارائه اقلام بهداشتی و توضیحات لازم قانع‌شان کنیم از آنها استفاده کنند.

باید اقامتگاه ها گسترش یابد

وی درباره لزوم گسترشاقامتگاه ها تاکید کرد: ما با شش اتاق و 16 ظرفیت تخت و 4 تشک اضافه بیش از حدود 3هزار و 300 همراه بیماران را اسکان داده ایم و تمام روزها پر بوده‌ایم. جا داره این اقامتگاه ها گسترش یابد و هر بیمارستانی یک یا دو اقامتگاه اختصاصی داشته باشد تا علاوه بر کاهش مسافت، همراهان بیماران مشمول این شرایط هزینه ای تقبل نکنند و در شهر سرگردان نشوند.

پسرم را دیر پیدا کردند اگر نه زنده بود

سولماز حسن زاده در تشریح تلخ ترین خاطره اش گفت: مسافری از مریوان به نام آقا عثمان و همسرش در اقامتگاه ما بودند. آنها والدین آزاد، کولبری بودند که در کوه یخ زد. 21 روز بود که آزاد فوت کرده بود و والدینش مهمان اقامتگاه ما بودند. اینقدر این زن و مرد متشخص و چشم و دل سیر بودند که ما آنها را نمی شناختیم. یکی از بیماران گفت که آنها پدر و مادر آزاد هستند. مادر آزاد حالت هذیان گویی داشت و روی پایش می کوبید و می گفت: دیر پیدا کردند... دیر پیدا کردند اگر زود پیدایشان می کردند پسرانم زنده بودند. این یکی از تلخ ترین خاطرات من از همراه سرای مان دارم.آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.