نقدی بر انتخاب مشاوران حوزه معلولیت در معاونت های شهرداری تهران»

مدتی است که موضوع مطالبه گری فعالان حوزه معلولان باعث شده تا این موضوع مهجور و کمتر دیده شده به عنوان یک مطالبه عمومی در بخش های مختلف مدیریت شهری نمایان گردد و شاید شعار ‘’تهران شهری برای همه’’ به سرعت این روند افزود ،در این بین خبر انتخاب مشاور یا ناظر و یا معاون (که برای طراح نیز احتمالا مشخص نبوده است)برای معاونت‌های مختلف شهرداری اوج این توجه توسط سرکار خانم نژادبهرام به موضوع معلولیت در شهر است که ضمن تشکر از ایشان نظر خوانندگان عزیز را به نکات زیر که ناظر بر اشکالات اساسی این اقدام نسنجیده است جلب می کنم :

۱-به زعم من فرد محور شدن موضوعات مبتلا به شهروندان دارای معلولیت یکی از تهدیداتی‌ست که ممکن است تبعات جبران ناپذیری به همراه داشته باشد و پیشنهاد می‌کنم به جای تفکر فرد محوری به سمت کار پروژه محوری و موضوع محوری گام برداریم

۲ -انتخاب ۹ نفر از اعضای جامعه معلولین کشور ،آن هم به تفکیک معاونت ها ( هر معاونت دو یا سه نفر )با همه دقت نظر در انتخاب ، قطعا نقاط ضعف جدی همچون دانش و معلومات محدود و عدم بهره‌گیری از ظرفیتهای شگرف این قشر به همراه خواهد داشت و در بهترین حالت،نیازمند ایجاد ستادی همچون ستاد مناسب سازی در ذیل هر معاونت برای استفاده حداکثری از توان موجود خواهد بود .

۳ -پروسه انتخاب و معیارها و مرجع انتخاب کننده خود از جمله موضوعاتی است که قطعاً جای بحث و اظهار نظر دارد ضمن آن که تثبیت و ابلاغ حکم دائم برای عزیزانی که در این جایگاه قرار می گیرند ممکن است موجب انسداد جریان فکری پویا و حضور فعالان آگاه و جوان و تحصیلکرده و ناشناخته این حوزه گردد

۴ -ستاد مناسب سازی در مدیریت شهری سالهاست در تلاش است تا پروژه محور به موضوعات اینگونه بپردازد اگر در زمینه‌هایی موفق نبوده بایستی ضمن آسیب‌شناسی ،فرایند این ستاد بازنگری گردد و اگر لازم باشد از نظر ساختاری مورد مداقه قرار گیرد قطعاً این ستاد در صورت تغییرات جزئی در شیوه نامه اجرایی و رایزنی با بدنه شهرداری برای رساندن به سطح بالا دستی به دلیل حضور جمعی از عزیزان دارای معلولیت و بحث و گفتگو با مدیران ارشد تاثیرگذاری بهتر و منطقی تری دارد ‘’این ستاد نیاز به تعمیر دارد و نه تعویض ‘’

۵ -اگر به دلایلی همچون تعارض منافع (به این معنا که مجری به ناظر حق الزحمه پرداخت نماید که البته مطمئنم تا حد زیادی جامعه معلولین از این ایراد بری هستند )و یا محدود بودن دانش و تجربه مشاورین و یا .... پروژه ای بدون حساسیت ها و استانداردهای اجباری به ثمر بنشیند آیا مطالبه گری و بازخواست موضوع توسط دیگری ذینفعان آن ها را روبروی هم قرار نخواهد داد و مدیران اجرایی پاسخگو خواهند بود؟

یادمان باشد داشتن معلولیت در احصاء نیازها کارگشاست اما آیا لاجرم منتهی به داشتن دانش فنی و ارائه مشاوره در این حوزه نیز هست؟

۶-حرکات هیجانی و بدون پشتوانه محکوم به شکست هستند اصرار دارم اگر در این خصوص تحقیقات و پژوهشی انجام شده که دوستان را به این نتیجه رسانده است برای افکار عمومی منتشر نمایید

۷ -یکی از مشکلات مدیریتی در جامعه امروز موازی کاری و به هدر رفتن انرژی و نیرو منابع است آیا در این طرح موضوع هم افزایی ملاک عمل بوده است ؟

در پایان ضمن تشکر مجدد از دغدغه مندی سرکار خانم نژادبهرام تاکید می‌نمایم مسیر موفقیت در موضوع دسترس‌پذیری و مناسب سازی ،ورود به ساختار و بدنه شهرداری به صورت مشاور نخواهد بود و قطعاً ایجاد فرایند به جای ابلاغ احکام مشاور ،تنها راه حل معضلات موجود در این خصوص است بدیهی است اگر نیازی به ناظر بر پروژه های شهری باشد این نیاز بایستی با در نظر گرفتن فرآیند سنجش و تیک در روند اجرای پروژه و تدوین شیوه‌نامه منسجم و قابل استفاده دیده شود لذا مصرانه خواهشمندم ضمن آسیب‌شناسی ستاد مناسب سازی و ایجاد تغییرات لازم در جهت بهبود کارایی و نفوذ پذیری این ستاد در ساختار و بدنه مدیریت شهری به ایجاد روندهای کارآمد بپردازیم و شیوه‌نامه منسجمی برای آن در نظر بگیریمبرای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.