8 سال بی توجهی به فرسودگی خطرناک مدارس تهران / ساختمان هایی با نیم قرن قدمت ساخت

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا،  سیدعلی یزدی خواه، نماینده منتخب مردم تهران در مجلس یازدهم در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا به این موضوع مدارس فرسوده تهران پرداخته و تاکید کرد: از جهت قدمت و سال ساخت مدارس کلانشهر تهران در مقایسه با استانهای وضعیت اسفباری دارد.

علت کاهش اعتبارات عمرانی در مدارس تهران

سیدعلی یزدی خواه در خصوص علل دور ماندن مدارس تهران از نوسازی  گفت: بناهای مدارس بیشتر قدیمی و به عنوان مثال متعلق به دهه 40 هستند و شیروانی دارند که سیستم های گرمایشی آن بخاری است. بخشی از دور ماندن مدارس فرسوده تهران از نوسازی به  دلیل توجه بیشتر به مناطق محروم بوده است و به همین دلیل مدارس تهران همچنان فرسوده ماندند. بودجه عمرانی شهر تهران به بهانه این که پایتخت جزو شهرهای برخوردار است، صرف مدرسه سازی در مناطق دیگر شد. گفته می شد تهران مدرسه دارد اما استان های دیگر و مناطق محروم اصلا مدرسه ندارند. با این نگاه به لحاظ توسعه عدالت آموزشی و توجه به مناطق محروم اعتبارات ساخت و ساز مدارس در تهران کم شد.

این نماینده مجلس یازدهم تاکید کرد: نگاهی که در مورد وضعیت مدارس تهران وجود دارد این است که مناطق محروم و حاشیه نشین مدرسه ندارد و باید در این مناطق مدرسه سازی شود. تهران مدرسه دارد اما این مدارس از ایمنی لازم برخوردار نیست. خیرین نیز تمایل دارند در مناطق محروم مدرسه سازی کنند. تا سال 92 نزدیک به 40درصد مدارس تهران نیاز به تخریب و بازسازی داشت. اما قبول ندارم که بودجه ساخت و مدارس تهران را در کمیسیون تلفیق جا به جا کرده و به استان های دیگر اختصاص داده اند. در تنظیم بودجه اولیه باید توجه بیشتری به مدارس تهران می شد.

بیش از 40درصد مدارس تهران فرسوده اند

سیدعلی یزدی خواه در پاسخ به این سوال که از آمار فرسودگی 40 درصدی مدارس تهران در سال 92  چقدر بهسازی و کاهش آمار داشته ایم گفت: در سال های اخیر بودجه های عمرانی کشور کاهش پیدا کرده است. به لحاظ بودجه های کلان عمرانی در نوسازی از جمله تهران می توان گفت که به تعداد مدارس با ایمنی ناکافی در تهران افزوده شده است.

تهران پر تراکم ترین کلاس های درسی کشور را دارد

این نماینده مجلس یازدهم در خصوص اینکه از خیرین مدرسه ساز در بخش نوسازی استفاده شده است یا خیر  تاکید کرد: خیرین با انگیزه های شخصی احسان می کنند. بنابراین حق نداریم به آنها  بگوییم کجای کشور احسان خود را ارائه کند. اما بخشی از آمار و ارقام به آنها از سوی آموزش و پروش ارائه می شود. خیرین در سال های گذشته صدها میلیارد تومان در ساخت تهران مشارکت کرده اند و این روند هنوز هم ادامه دارد. ممکن است خیرین تعلق خاطری داشته باشند و در جایی که شرایط را دیده یا حتی در اوایل در آنجا زندگی می کردند تصمیم به حرکت خیر بگیرند.آموزش و پرورش نمی توانند در این موضوع دخل و تصرفی داشته باشد اما طبق نیازسنجی ها آمارها را به آنها ارائه می کنند و اعلام می کنند که در هر کلاس چند نفر دانش آموز وجود دارد. تهران پرتراکم ترین کلاس های درس کشور را در خود جای داده است.

تحول کرونا در آموزش و پرورش

آموزش و پرورش کهنه ایران در دوره شیوع کرونا با تحولی عظیم روبرو شد. شبکه شاد، تدریس از طریق اپلیکشن های تلفن همراه و حتی تدریس از طریق تلویزیون از جمله اقدامات آموزش و پرورش در این دوره بود.

سیدعلی یزدی خواه در خصوص اتفاقاتی که کرونا در سیستم آموزش کشور ایجاد کرد و  مثبت و منفی های آن  گفت: در حال حاضر به تصریح وزیر آموزش و پرورش 70درصد دانش آموزان از شبکه شاد استفاده می کنند. معلم ها نیز 80درصد در شبکه شاد حضور دارند و تقریبا تمام مدیران عضو شبکه شاد بوده اند. این شبکه علاوه بر آن که فرصت ایجاد شده از سوی آموزش و پرورش بودضعف های ما را هم برملا کرد. دانش آموزان باید در شبکه اجتماعی از گوشی های هوشمندی استفاده می کردند که به اینترنت متصل می شد. ممکن است بسیاری از خانواده ها گوشی هوشمند نداشته باشند و گوشی هایشان معمولی باشد. یا خانواده هایی که دو، سه فرزند دارند مجبورند از گوشی پدر استفاده کنند اما پدر در آن زمان سرکار است. اگر هم گوشی پدر در اختیار آنها قرار گیرد دو یا سه دانش آموز هستند. البته شبکه شاد یک قدم رو به جلو بود که آموزش و پرورش شبکه های اجتماعی را مورد توجه قرار داد.

مناطق محروم، نقاط مرزی، عشایری و روستایی دانش آموزان نتوانستند به این شبکه وصل کنند. وقتی می گوییم 70درصد دانش آموزان در شبکه شاد هستند، در تهران، توابع آن و استان البرز نزدیک به 2میلیون و 500هزار دانش آموز دارد. مراکز استان ها نیز جمعیت دارد. شبکه شاد نقاط وسیعی از کشور با جمعیت کم را تحت پوشش قرار نداده است.استفاده از تلویزیون، شبکه شاد و اپلیکشن های دیگر برای تدریس کار ارزشمندی است اما شاید کافی نباشد.

تربیت در اولویت آموزش و پرورش نیست؟

سیدعلی یزدی خواه در مورد اینکه  چرا بخش پرورش دانش آموزان جدی گرفته نمی شود و محوریت بخش آموزش است در حالیکه نسل فعلی دانش آموزان به پرورش جدی نیز نیاز دارند چنین توضیح داد: مسائل پرورشی بسیار کند و تدریجی پیش می رود و مانند آموزش نیست. دانش آموز سرکلاس عربی، ریاضی یا زیست خود را یاد می گیرد اما پرورشی تغییر رویکرد است. اینطور نیست که 180درجه متحول شود. برنامه ریزان حوزه های کلان کشور (سازمان مدیریت برنامه ریزی کشور) زمان تعیین بودجه، سعی می کنند به حوزه هایی که مطالبه عمومی پشت آن نیست بودجه اختصاص ندهند یا بودجه کمی اختصاص  دهند. در حالی که معتقدیم پرورش اصل است و دانش آموز اگر از لحاظ روحی، اخلاقی، رفتاری، اعتماد به نفس، کاهش استرس، مهارت های زندگی و... فعال شود آموزشی جبران خواهد شد.

برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.