وضعیت سلامت و بهداشت روستاها بهتر از شهرها است

کوثر فرهادی کارشناس حوزه بهداشت عمومی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی رکنا، درباره این موضوع که وضعیت بهداشت عمومی با شیوع کرونا چه تغییراتی کرده است گفت: ابتدا با تاکید کنم که وقتی در مورد بهداشت عمومی صحبت می کنیم نباید فراموش شود که دولت ها وظیفه بسیار مهمی در تدوین سیاستهای کلان دارند. کرونا ویروس اما سبب شده بسیاری از مردم به دلایل متعدد خودشان با استفاده از راهکار های جمعی وضعیت بهداشتی خود را ارتقا دهند.

فرهادی در پاسخ به این سوال که آیا این ارتقای نسبی وضعیت بهداشتی می تواند حتی در پساکرونا نیز همراه ما بماند و تحول در توجه به بهداشت در جهان شکل بگیردمطرح کرد: اگر تصور می کنیم بهداشت عمومی فقط شستن دست و صورت و ... است باید بگویم اصطلاح غلطی را انتخاب کرده ایم، بهداشت عمومی غیر از سرمایه اجتماعی با حوزه های متفاوتی از جمله نظم عمومی ، مسائل حقوقی ، امنیت ملی و دولت رفاه سر و کار دارد .

او اضافه کرد: ما نمی‌توانیم همگرایی سرمایه اجتماعی کشور را ارتقای بهداشت عمومی بنامیم. بخش عمده ای از وضعیتی که ما درگیر آن هستیم مرتبط با مسائل کلان و بالادستی است فلذا نمی شود از مردم انتظار داشت خودشان به تنهایی وضعیت سلامتی خود را ارتقا دهند.

این کارشناس سلامت خاطرنشان کرد: برای مثال ماندن در خانه یک ابزار مردمی و تقبل هزینه های درمان بیماران کرونایی یک تصمیم مدیریتی است بنابراین همه عواملی که قبلا نام بردیم همه با هم باعث ارتقای بهداشت عمومی یک جامعه خواهد شد. به همین دلیل است که نمی توان مردم یا مسافران نوروزی را مقصران اصلی شیوع کرونا دانست آنها فقط بخشی از ساختار تصمیم گیر در حوزه بهداشت عمومی هستند.

فرهادی با اشاره به تفکیک طبقاتی شهر و روستا تصریح کرد: ما در راستای نقش پزشکان یا سیاست گذاری در حوزه بهداشت عمومی دو الگو داریم. الگوی رادیکال و الگوی مدیکال؛ که اولی در مورد نقش بهداشت در کنار عوامل اقتصادی و اجتماعی و سیاسی ، سبک زندگی ... و دومی در مورد نقش پزشکان و امکانات درمانی است. الگوی رادیکال معمولا تاثیرش را در طبقات پایین جامعه و روستاها نشان می دهد.

این کارشناس بهداشت تشریح کرد: یک جمله معروفی می گوید که به مردی که یک پایش را از دست داده است، گفتنِ اینکه کسانی هستند که هر دو پایشان را از دست داده اند، تسلی دادن نیست بلکه دست انداختنش است. در درجه‌ی معینی از درماندگی و بیچارگی، دیگر هر مقایسه‌ی کمّیت معنایش را از دست می‌دهد!

فرهادی تاکید کرد: مسئله واقعی اینجاست که اگر به یک روستایی در شرایطی که امکانات کافی بهداشتی و به تبع آن رفاهی ندارد بگوییم شما به خاطر کرونا بیشتر بهداشت را رعایت می کنید تشویق نیست بلکه نوعی توهین است .

وی با تاکید بر اینکه وضعیت زندگی در روستاها به لحاظ سلامت و بهداشت متفاوت از شهر هااست گفت: وضعیت سلامت وبهداشت در روستاها بهتر از شهرها است  آنها از محصولات غذایی سالم استفاده می کنند هوای پاک استشمام می کنند ، اما در عین حال امکانات سلامت مستقر در شهر ها را ندارند. آنها مجبورند به خاطر مداوای یک بیماری سفر درون شهری کنند و در بهترین حالت یک شب را برای مداوای بیمارشان در شهر سپری کنند . آیا در چنین شرایطی شستن روزانه دست ها به مدت بیست ثانیه و بیست بار می تواند یک شاخص ارتقای سلامتی عنوان شود ؟!

فرهادی در پایان گفت: به طور کلی اگر قرار باشد نتیجه ای بگیرم این است که اولا بهداشت به مثابه یک کالا باید در اختیار همگان قرار بگیرد و نقش سیاستگذاری در این حوزه بسیار بالاست و دوم آنکه هر آنچه این روزهای کرونایی مبتنی بر آموزش باشد و همه امکانات اموزشی برای آن فراهم باشد می تواند در جامعه نهادینه شود . نحوه شستن دست ها ، نحوه ی سرفه کردن و ... اما این ها کافی نیست برای آنکه بگوییم بهداشت همگانی ارتقا پیدا کرده است

خبرنگار: علی چاهه