دکتر کاظم قجاوند جامعه شناس و استاد دانشگاه؛ یکی از مسائلی که در برخی خانواده ها ایجاد بحران می کند و سپس این بحران به جامعه تعمیم داده می شود بحث تعرض به نوجوانان است. برخی افراد در سنین کم و بعضا در سنین بالا از سوی خانواده، محارم یا افراد غیرمحارم، دوستان و آشنایان مورد تعرض جنسی قرار می گیرند و در بیان این مسئله و طرح موضوع با خانواده خود ترس دارند.

این افراد از نظر شخصیتی دچار بیماری های روانی می شوند زیرا این حوادث در ذهن شان ثبت می شود و سلامت روان شان مورد تهدید قرار می گیرد. چنین افرادی دچار اختلال پس از سانحه می شوند که به دلیل تابوهای فرهنگی و اجتماعی نمی توانند موضوع آزار جنسی را مطرح کنند و از ترس تنبیه و محدود شدن توسط والدین این مسئله را پنهان نگه می دارند. در آینده این افراد دچار اختلالات شخصیتی مانند شخصیت ضداجتماعی می شوند و حس انتقام گیری در آن ها رشد می کند.

رفتارهای تلافی جویانه در این قبیل افراد بیشتر دیده می شود. با مرور برخی پرونده های قاتلان زنجیره ای و زورگویان که در جامعه مرتکب جرایم خرد و کلان می شوند دیده شده این افراد در دوران کودکی مورد تعرض قرار گرفته اند و به دلیل ترس و بیان نکردن آن به خانواده تحت درمان روانی قرار نگرفته اند از این رو با بی رحمی و قساوت کامل در آینده با قربانیان خود رفتار می کنند. ابتلا به اختلال دوقطبی ، افسردگی و مشکلات متعدد روانی نیز از رنج هایی است که این افراد تحمل می کنند.

نحوه برخورد والدین با چنین حوادثی مورد اهمیت است خانواده ها باید با روی گشاده و صبوری پذیرای سخنان فرزندان خود باشند و به آن ها اطمینان خاطر دهند تا فرزندان بتوانند با خیال راحت طرح مسئله کنند .هر گونه انگ زدن و قضاوت در این حوادث از سوی خانواده منع می شود و والدین باید با پرهیز از عصبانیت و خشمگین شدن به حل این حادثه بپردازند. گاهی اوقات والدین به تنهایی توان حل این مسائل را ندارند و نیاز است این مسائل از سوی یک بزرگ تر یا مشاوران بررسی شود. فرد قربانی و آسیب دیده باید در کنار والدین خود احساس امنیت کند تا بتواند درباره موضوع رخ داده حرف بزند. اگر مشکلات این افراد حل نشده باقی بماند در آینده احتمال این که آن ها افکار خودکشی در ذهن داشته باشند زیاد است.مشورت با یک مشاور در حل این پرونده ها کمک کننده خواهد بود.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.