لزوم خداحافظی با مدیران سالمند فوتبال ایران

فتح جام قهرمانی رقابت‌های امیدهای فوتبال اروپا در شرایطی به دست آمد که تعداد زیادی از ستاره‌های جوان آلمان در یک تورنمنت دیگر در جام کنفدراسیون‌ها نیز در آستانه کسب یک جام بزرگ قرار دارند و قرار است فرداشب مقابل شیلی فینال این تورنمنت را برگزار کنند. 

فوتبال آلمان بعداز افت عجیب و غریب و وحشتناک در انتهای قرن گذشته، با تغییرات جدی در نحوه اداره و استخدام چهره‌های بزرگ و خوش‌فکری مثل یورگن کلینزمن، یوآخیم لو و اولیور بیرهوف روش متفاوتی را در سطح ملی در پیش گرفت و تسری این نگاه به رقابت‌های باشگاهی حالا فوتبال آلمان را تبدیل به امیدبخش‌ترین فوتبال جهان در سطح ملی کرده است. فوتبالی که شاید از دوره پرستاره 1990 هم ستاره‌ها و استعدادهای بیشتری را در اختیار داشته باشد. 

در حال حاضر اشتفان کونتز سرمربی تیم امیدها(همبازی سابق دایی در تیم آرمینیابیلفلد) و یوآخیم لو هدایت دو تیم اصلی ملی آلمان را برعهده دارد و نزدیک به 50 ستاره با قیمتی بالاتر از میانگین نقل و انتقالات اروپایی به عنوان پشتوانه تیم برای دو جام جهانی پیش رو عمل خواهند کرد. نکته حیرت‌انگیز در فوتبال آلمان اینکه می شود ترکیب تیم جام جهانی 2022 در قطر را از همین حالا ارنج کرد؛ تیمی که لو به روسیه برده و مسن‌ترین بازیکنش رالف اشتیندل 28 سال دارد. تازه به این تیم می‌شود ستاره‌های تیم زیر 21 سال را اضافه کرد و نقاط ضعف آن را تا حد اکثر از بین برد. 

تصور اینکه یک روز در فوتبال ایران تیمی تشکیل بشود که یک آینده 5 ساله را هدف قرار بدهد، یک رویای بزرگ و در حال حاضر غیرقابل دسترسی است. اما فوتبال آلمان راه را به همه نشان می‌دهد. تجربه‌ای که آنها را بعد از شکست‌های تحقیرآمیز در جام جهانی 98 و یوروی 2000 تبدیل به بزرگترین تیم فوتبال ملی جهان کرده است. 

طبعا فوتبال ایران با وجود سعی و تلاش نسبی برخی مدیران و مربیانش لزوما در مسیر پیروزی قرار ندارد. اگر به شاکله اصلی مدیران توجه کنید و از ذهنیت آنها نسبت به فوتبال مطلع باشید، هرگز به حرکت در مسیر آلمان امیدوار نخواهید بود. اگرچه امروز فوتبال ما صاحب یک تیم ملی متقدر و استعدادهایی پرشمار و قابل ذکر است اما به شدت اسیر فقر اندیشه و کیفیت عمومی است.

 برای تغییر این فوتبال و پیچیدن به مسیر پیشرفت باید از مدیران آغاز کرد. مدیرانی که اکثرا در دهه چهارم تجربه مدیریت(ورزشی یا غیرورزشی)، سن و سالی بالای 60 دارند و باور کنید فاقد انگیزه، جسارت و کارایی کافی برای مدیریت فوتبال هستند. این یادداشت البته مخاطب خاصی ندارد چون مشخص نیست ساز و کار انتخاب مدیر برای فوتبال ایران چگونه بوده و هست، اما اگر این تغییر تبدیل به مطالبه هواداران فوتبال از نهادهای تصمیم‌گیر و بالادستی بشود، تحولات آرام آرام اتفاق خواهد افتاد.