شخصی از همسایهاش به علت ایراد ضرب و جرح عمدی شکایت میکند و پس از طرح شکایت، متهم تعهد میدهد که رضایت شاکی را جلب کرده و تمام خسارات وی را بپردازد و بدینوسیله شاکی از شکایت خود صرفنظر کرده و در دادسرای مربوطه اعلام گذشت خود را صراحتا اعلام میکند، اما متهم رضایت وی را نمیتواند جلب کند و شاکی با مراجعه به دادسرا اظهار میدارد که وی در زمان اعلام گذشت در وضعیت مناسب روحی و روانی نبوده و متهم به وی مواد روانگردان خورانده بوده، آیا اظهارات شاکی مطابق قانون مورد پذیرش قرار میگیرد؟
در خصوص این پرونده باید اذعان داشت از آنجا که شاکی صراحتا گذشت خود را به دادسرای مربوطه اعلام کرده، اثبات این نکته که در آن لحظه در وضعیت مناسب روحی نبوده بسیار دشوار است. البته ناگفته نماند در بعضی مواقع واقعا ممکن است شخصی که گذشت میکند، در حالت مناسب روحی نباشد یا به اصطلاح به وی مواد روانگردان خورانده باشند تا رضایت وی را جلب کنند، اما اثبات در وضعیت مناسب روحی نبودن نیاز به ادله قوی، محکمهپسند و منطقی دارد و حتی اگر شهودی هم بودهاند که شاهد این مساله هستند، میتوانند با مراجعه به دادسرای مربوطه اعلام کنند که شاکی فریبخورده است. البته شایان ذکر است که اقناع ذهن قاضی مربوطه به این سمت که شاکی در حالت روحی خوبی نبوده بسیار بسیار دشوار است، مگر اینکه دلایل و قرائن کافی در خصوص این امر موجود باشد. به همین دلیل شاکیان در خصوص اعلام گذشت باید تمام جوانب و حواشی مساله را به دقت ملاحظه کنند و از متهم تعهدات رسمی و کتبی در خصوص شهود معتبر دریافت کنند تا اگر متهم به تعهدات خود عمل نکرد، بتوانند علیه وی طرح دعوا کنند، اما نکته قانونی که در این جا وجود دارد، این است که مطابق ماده 101 قانون مجازات اسلامی عدول از گذشت مسموع نیست، پس شخص شاکی بهتر است برای مطالبه خسارات خود از متهم چک دریافت کند و به صرف تعهد شفاهی و کتبی اکتفا نکند، زیرا اصولا بعد از اعلام گذشت، انصراف از آن در محاکم پذیرفته نخواهد شد، زیرا قضات، فرض مساله را اینگونه میگذارند که شخص در نهایت صحت، سلامت، با طیب دل و رضایت مطلق اقدام به گذشت کرده است.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر