تریزومی چیست؟ + درمان و اثرات مخرب
رکنا: تریزومی به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن فرد به جای دو نسخه از یک کروموزوم، سه نسخه از آن کروموزوم دارد. در حالت طبیعی، انسان‌ها ۴۶ کروموزوم (۲۳ جفت) دارند که از هر جفت یک نسخه از هر والد به ارث می‌برند.
به گزارش رکنا، تریزومی (Trisomy) به وضعیتی گفته می‌شود که در آن یک کروموزوم به‌جای دو نسخه، سه نسخه در سلول‌های فرد وجود دارد. این نوع اختلالات کروموزومی معمولاً به علت بروز یک خطای تقسیم سلولی به نام نقص میوز رخ می‌دهد. در شرایط نرمال، انسان‌ها ۴۶ کروموزوم دارند (۲۳ جفت)، اما در موارد تریزومی، فرد یک کروموزوم اضافی دارد.
انواع تریزومی و اثرات آن
تریزومی ۲۱ (سندروم داون)
در این حالت، فرد دارای سه نسخه از کروموزوم ۲۱ است.
اثرات:
عقب ماندگی ذهنی از درجه متوسط تا شدید
مشکلات قلبی و دستگاه گوارش
مشکلات سیستم ایمنی
ویژگی‌های ظاهری خاص مانند صورت مسطح، چشم‌های مورب و زبان بیرون زده
احتمال ابتلا به بیماری‌های مزمن مثل آلزایمر در سنین بالاتر
تریزومی ۱۸ (سندروم ادواردز)
این اختلال زمانی رخ می‌دهد که فرد دارای سه نسخه از کروموزوم ۱۸ باشد.
اثرات:
ناتوانی شدید ذهنی
نارسایی رشد در دوران بارداری و بعد از تولد
مشکلات شدید قلبی، تنفسی و دستگاه گوارش
بیشتر نوزادان مبتلا به این سندرم معمولاً در سال اول زندگی خود نمی‌توانند زنده بمانند.
تریزومی ۱۳ (سندروم پاتاو)
در این حالت، فرد دارای سه نسخه از کروموزوم ۱۳ است.
اثرات:
نقص‌های شدید در ساختار صورت و مغز
مشکلات شدید در قلب و کلیه‌ها
عقب ماندگی ذهنی و جسمی شدید
معمولاً نوزادان مبتلا به این سندرم نیز نمی‌توانند بیشتر از چند ماه زندگی کنند.
درمان
در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای تریزومی وجود ندارد، اما مدیریت پزشکی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی مبتلایان کمک کند. درمان‌ها شامل:
مراقبت‌های پزشکی تخصصی برای مشکلات قلبی، گوارشی و تنفسی
فیزیوتراپی و کار درمانی برای بهبود توانمندی‌های جسمی
آموزش‌های ویژه برای کودکان مبتلا به عقب‌ماندگی ذهنی
مراقبت‌های پشتیبانی برای مشکلات رفتاری و اجتماعی
اثرات مخرب
تریزومی می‌تواند اثرات منفی گسترده‌ای در زندگی فرد داشته باشد، از جمله:
عقب‌ماندگی ذهنی و مشکلات شناختی شدید
ناتوانی‌های جسمی و حرکتی
مشکلات پزشکی متعدد که ممکن است باعث محدودیت در طول عمر فرد شود.
پیشگیری
در حال حاضر، پیشگیری از تریزومی به‌طور کامل امکان‌پذیر نیست، اما برخی تست‌های غربالگری در دوران بارداری (مانند آزمایش‌های خون و سونوگرافی) می‌توانند احتمال ابتلا به این اختلالات را ارزیابی کنند. در صورت تشخیص اولیه، خانواده‌ها می‌توانند تصمیمات آگاهانه‌تری درباره نحوه مدیریت بارداری و مراقبت‌های لازم بگیرند.
در مجموع، تریزومی یک اختلال ژنتیکی پیچیده است که اثرات آن بسته به نوع و شدت تفاوت می‌کند. توجه به مراقبت‌های پزشکی و پشتیبانی‌های اجتماعی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا کمک کند.
تریزومی به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن فرد به جای دو نسخه از یک کروموزوم، سه نسخه از آن کروموزوم دارد. در حالت طبیعی، انسان‌ها ۴۶ کروموزوم (۲۳ جفت) دارند که از هر جفت یک نسخه از هر والد به ارث می‌برند. اما در تریزومی، در یکی از جفت‌ها به جای دو نسخه، سه نسخه از کروموزوم وجود دارد که موجب تغییرات مختلف در ویژگی‌های جسمی و روانی فرد می‌شود.
علت تریزومی
علت اصلی بروز تریزومی معمولاً خطای تقسیم سلولی در زمان میوز (تقسیم سلولی که منجر به تولید سلول‌های جنسی می‌شود) است. در این فرایند، زمانی که یکی از کروموزوم‌ها به طور کامل یا به‌طور غیرعادی به سلول‌های جنسی تقسیم می‌شود، ممکن است یک کروموزوم اضافی به سلول‌های تخم یا اسپرم منتقل شود. زمانی که این سلول‌های جنسی با هم ترکیب می‌شوند، فردی با تریزومی به دنیا می‌آید.
انواع تریزومی و اثرات آن
تریزومی ۲۱ (سندروم داون)
توضیحات: در تریزومی ۲۱، فرد سه نسخه از کروموزوم ۲۱ دارد. این یکی از رایج‌ترین انواع تریزومی است و به‌طور معمول به نام «سندروم داون» شناخته می‌شود.
ویژگی‌ها و اثرات:
مشکلات شناختی و عقب‌ماندگی ذهنی که معمولاً از خفیف تا متوسط است.
ویژگی‌های ظاهری خاص مانند صورت مسطح، چشم‌های مورب و زبان بیرون زده.
مشکلات قلبی مانند نقایص مادرزادی قلب.
مشکلات شنوایی، بینایی، و همچنین اختلالات در سیستم ایمنی بدن.
احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر در سنین بالاتر.
پیش‌آگهی: بیشتر افراد مبتلا به تریزومی ۲۱ می‌توانند زندگی طولانی‌تری داشته باشند و به درجات مختلفی از استقلال برسند. در حال حاضر، بسیاری از افراد مبتلا به سندروم داون در جامعه به‌طور فعال زندگی می‌کنند و می‌توانند به آموزش و شغل بپردازند.
تریزومی ۱۸ (سندروم ادواردز)
توضیحات: تریزومی ۱۸ زمانی اتفاق می‌افتد که فرد سه نسخه از کروموزوم ۱۸ دارد. این سندروم نسبت به تریزومی ۲۱ نادرتر است و معمولاً تأثیرات بسیار شدیدتری دارد.
ویژگی‌ها و اثرات:
عقب‌ماندگی ذهنی شدید و ناتوانی‌های جسمی.
مشکلات قلبی، نارسایی در رشد و مشکلات جدی در ساختار مغز.
نقایص مادرزادی مانند شکاف کام و لب، مشکلات در دستگاه گوارش و تنفسی.
بیشتر نوزادان مبتلا به این سندروم معمولاً پس از تولد زندگی کوتاهی دارند (بسیاری از آن‌ها در عرض چند هفته یا چند ماه از دنیا می‌روند).
پیش‌آگهی: در بسیاری از موارد، زندگی این افراد پس از تولد محدود است. درصد بالایی از نوزادان مبتلا به تریزومی ۱۸ به دلیل مشکلات جسمی و سلامتی در همان ماه‌های اول زندگی جان خود را از دست می‌دهند.
تریزومی ۱۳ (سندروم پاتاو)
توضیحات: تریزومی ۱۳ زمانی رخ می‌دهد که فرد سه نسخه از کروموزوم ۱۳ داشته باشد. این نوع تریزومی نیز مانند تریزومی ۱۸ نادر است و تأثیرات آن بسیار شدید است.
ویژگی‌ها و اثرات:
مشکلات شدید در مغز، صورت و اعضای داخلی بدن.
نقص‌های شدید در ساختار مغز، مشکلات چشمی (آب مروارید و نابینایی)، مشکلات در قلب و کلیه‌ها.
عقب‌ماندگی ذهنی و مشکلات حرکتی شدید.
مشکلات شدید و متعدد در اندام‌ها، مانند دست‌های اضافی و مشکلات دندانی.
پیش‌آگهی: مانند تریزومی ۱۸، بیشتر نوزادان مبتلا به تریزومی ۱۳ در طی چند ماه اول پس از تولد جان خود را از دست می‌دهند. این افراد به‌ندرت بیش از یک سال زندگی می‌کنند.
اثرات روانی و اجتماعی تریزومی
افراد مبتلا به تریزومی معمولاً نیاز به پشتیبانی آموزشی و اجتماعی ویژه دارند. این افراد ممکن است از لحاظ یادگیری و تعامل اجتماعی با چالش‌هایی روبرو شوند. آموزش‌های ویژه و کار درمانی می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا در حد امکان به توانمندی‌های خود دست یابند. افراد مبتلا به تریزومی ۲۱ می‌توانند زندگی مستقل‌تری داشته باشند و در بسیاری از موارد می‌توانند در کارهای روزمره خود به خودکفایی برسند.
تشخیص و غربالگری
غربالگری‌های پیش از تولد: تست‌هایی مانند آزمایش خون مادر (NIPT) و سونوگرافی‌های ویژه می‌توانند احتمال بروز تریزومی را در دوران بارداری ارزیابی کنند. برخی از این تست‌ها می‌توانند خطر ابتلا به سندروم داون و دیگر اختلالات کروموزومی را پیش‌بینی کنند.
آزمایش‌های تشخیصی: در صورت شواهد مثبت در غربالگری‌های اولیه، ممکن است پزشکان آزمایش‌های تشخیصی مثل آمنیوسنتز (نمونه‌برداری از مایع آمنیوتیک) یا بیوپسی پرز کوریونی (نمونه‌برداری از بافت جفت) انجام دهند تا تشخیص دقیق‌تری از وضعیت کروموزومی جنین ارائه دهند.
درمان‌ها و مراقبت‌ها
در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای تریزومی وجود ندارد. درمان‌ها معمولاً به مدیریت علائم و مشکلات خاص هر نوع تریزومی اختصاص دارند:
پشتیبانی پزشکی: برای مشکلات قلبی، گوارشی و تنفسی.
توانبخشی و فیزیوتراپی: به‌منظور کمک به افراد مبتلا برای بهبود توانایی‌های حرکتی و جسمی.
آموزش ویژه: برای تقویت مهارت‌های شناختی و اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی.
مراقبت‌های روانی و اجتماعی: برای کمک به افراد مبتلا و خانواده‌ها در مواجهه با چالش‌های زندگی روزمره.
پیشگیری
در حال حاضر، پیشگیری قطعی برای تریزومی وجود ندارد. با این حال، تست‌های غربالگری در دوران بارداری می‌توانند شانس ابتلا به اختلالات کروموزومی را پیش‌بینی کنند. در صورت وجود سابقه خانوادگی یا بارداری در سنین بالا، پزشکان ممکن است انجام تست‌های بیشتری را توصیه کنند.
نتیجه‌گیری
تریزومی یک اختلال کروموزومی است که تأثیرات متفاوتی بر زندگی افراد دارد. نوع تریزومی، شدت مشکلات و مراقبت‌های پزشکی می‌توانند در بهبود کیفیت زندگی مبتلایان نقش مهمی ایفا کنند. در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای این اختلالات وجود ندارد، اما پشتیبانی‌های پزشکی، اجتماعی و آموزشی می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا کمک کنند.
ریشه های روانی این اختلال جنسی چیست؟
تریزومی (Trisomy) یک اختلال ژنتیکی است که به علت بروز خطای در تقسیم سلولی، به‌ویژه در فرآیند میوز، ایجاد می‌شود و به‌طور مستقیم با کروموزوم‌ها ارتباط دارد. این اختلالات عمدتاً از نظر ژنتیکی و کروموزومی توضیح داده می‌شوند و عوامل روانی به‌طور غیرمستقیم بر آن‌ها تأثیر می‌گذارند. بنابراین، به‌طور خاص نمی‌توان برای تریزومی "ریشه‌های روانی" به معنای رایج در اختلالات روانی (مانند افسردگی، اضطراب و غیره) پیدا کرد. با این حال، برخی از جنبه‌های روانی و اجتماعی که ممکن است به‌طور غیرمستقیم بر زندگی فرد مبتلا به تریزومی و خانواده‌اش تأثیر بگذارد، به شرح زیر است:
۱. عدم تعادل کروموزومی و تأثیر آن بر توسعه مغز
تریزومی‌ها (مانند تریزومی ۲۱ یا سندروم داون) معمولاً به‌ویژه بر رشد مغز و عملکرد شناختی تأثیر می‌گذارند. این تأثیرات ممکن است باعث تاخیرهای شدید در رشد ذهنی و عاطفی فرد شوند که می‌تواند بر توانایی‌های اجتماعی و روانی او تأثیر بگذارد.
اختلالات شناختی ناشی از تریزومی ممکن است باعث به وجود آمدن مشکلات روانی شود، مانند اضطراب یا افسردگی که ممکن است در پاسخ به چالش‌های زندگی اجتماعی و تحصیلی در فرد بروز کند. به‌عنوان مثال، افراد مبتلا به تریزومی ۲۱ ممکن است در موقعیت‌های اجتماعی یا تحصیلی به دلیل مشکلات شناختی احساس شکست کنند که ممکن است باعث مشکلات عاطفی گردد.
۲. عوامل محیطی و اجتماعی
زندگی افراد مبتلا به تریزومی تحت تأثیر عوامل محیطی و اجتماعی قرار دارد. این افراد ممکن است به دلیل محدودیت‌های جسمی و ذهنی خود با مشکلاتی در محیط اجتماعی مواجه شوند که می‌تواند موجب بروز احساسات منفی مانند اضطراب اجتماعی یا افسردگی گردد.
مراقبت‌های ویژه، تحصیل در مدارس خاص و به‌طور کلی تعامل محدود با جامعه می‌تواند منجر به احساس تنهایی، انزوا و کاهش اعتماد به نفس شود. این عوامل روانی می‌توانند بر کیفیت زندگی فرد و سلامت روان او تأثیر بگذارند.
۳. چالش‌های روانی خانواده‌ها
خانواده‌های افرادی که به تریزومی مبتلا هستند، به ویژه در مواردی که اختلال شدید است (مانند تریزومی ۱۸ یا تریزومی ۱۳)، ممکن است با چالش‌های روانی مانند استرس شدید، افسردگی والدین یا اضطراب شدید روبرو شوند. این چالش‌ها معمولاً ناشی از نگرانی‌های پزشکی، مشکلات در مراقبت‌های طولانی‌مدت و نگرانی‌های مربوط به آینده فرزند مبتلا هستند.
برخی خانواده‌ها ممکن است به‌ویژه در ابتدا در پذیرش این وضعیت با مشکلات روانی مواجه شوند، که این می‌تواند باعث اختلال در روابط خانواده، اضطراب والدین و حتی افسردگی در آن‌ها شود.
۴. عوامل ژنتیکی و احتمال اثرات روانی
اگرچه تریزومی به دلیل نقص در تعداد کروموزوم‌ها رخ می‌دهد، برخی مطالعات نشان داده‌اند که مسائل ژنتیکی ممکن است زمینه‌های روانی یا رفتاری خاصی را نیز تحت تأثیر قرار دهد. به‌طور خاص، برخی اختلالات ژنتیکی می‌توانند تمایلات خاصی مانند اضطراب یا رفتارهای پرخاشگرانه را در فرد ایجاد کنند که در صورت ترکیب با شرایط تریزومی، ممکن است به مشکلات روانی پیچیده‌تری منجر شوند.
این موضوع در مورد سندروم داون (تریزومی ۲۱) کمتر دیده می‌شود زیرا افراد مبتلا معمولاً شخصیتی آرام‌تر دارند، اما ممکن است در برخی از موارد اختلالات رفتاری و اضطراب نیز مشاهده شود.
۵. شرایط بهبود و درمان روانی
درمان‌های روانی برای افراد مبتلا به تریزومی شامل کار درمانی، فیزیوتراپی و روان‌درمانی می‌شود که می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا مهارت‌های اجتماعی، عاطفی و رفتاری خود را توسعه دهند. این نوع درمان‌ها نه تنها به بهبود توانمندی‌های شناختی فرد کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به کاهش مشکلات روانی مانند افسردگی و اضطراب اجتماعی در افراد مبتلا و خانواده‌هایشان نیز کمک کند.
همچنین، در مواردی که افراد مبتلا به تریزومی به مشکلات روانی دچار می‌شوند، حمایت روانشناختی، مشاوره و حضور در گروه‌های حمایتی می‌تواند برای افراد و خانواده‌ها مفید باشد.
نتیجه‌گیری
در حالی که تریزومی به‌طور اصلی یک اختلال کروموزومی است و ریشه‌های ژنتیکی دارد، اثرات روانی و اجتماعی آن می‌تواند به مشکلات روانشناختی در فرد و خانواده‌اش منجر شود. مشکلات شناختی، چالش‌های اجتماعی و نگرانی‌های والدین می‌توانند اثرات روانی ایجاد کنند که در برخی موارد، نیاز به درمان و پشتیبانی روانشناختی برای بهبود وضعیت عاطفی و اجتماعی فرد مبتلا و خانواده‌اش وجود دارد.
روش های درمان
در حال حاضر، هیچ درمان قطعی یا دارویی برای رفع تریزومی (Trisomy) وجود ندارد، زیرا این اختلالات ژنتیکی ناشی از حضور یک کروموزوم اضافی هستند و اصلاح این تغییرات کروموزومی از نظر پزشکی امکان‌پذیر نیست. اما مراقبت‌های پزشکی و درمان‌های حمایتی می‌توانند به کاهش علائم، بهبود کیفیت زندگی و کمک به فرد مبتلا در مواجهه با چالش‌های مختلف کمک کنند. درمان‌ها به طور عمده بر مدیریت علائم و مشکلات مربوط به هر نوع تریزومی متمرکز هستند.
1. مراقبت‌های پزشکی عمومی
مشاوره ژنتیکی: در مرحله اول، خانواده‌ها ممکن است به مشاوره ژنتیکی نیاز داشته باشند تا خطرات، علائم و پیش‌آگهی‌های مربوط به تریزومی را بهتر درک کنند و تصمیمات آگاهانه‌تری برای مدیریت بارداری یا حمایت از فرد مبتلا بگیرند.
پزشکان متخصص: افراد مبتلا به تریزومی نیاز به مراقبت‌های چندجانبه از تیم‌های پزشکی مختلف دارند که ممکن است شامل متخصصان قلب، متخصصان مغز و اعصاب، پزشکان کودکان، و متخصصان تغذیه باشد. این تیم‌ها برای بررسی و مدیریت مشکلات مربوط به قلب، گوارش، شنوایی، بینایی و سیستم ایمنی بدن وارد عمل می‌شوند.
2. درمان‌های جسمی و توانبخشی
فیزیوتراپی و کار درمانی: برای بهبود حرکات بدن و توانمندی‌های جسمی، فیزیوتراپی و کار درمانی می‌تواند به افراد مبتلا کمک کند تا مهارت‌های حرکتی خود را تقویت کنند. این درمان‌ها معمولاً شامل تمریناتی برای تقویت عضلات و بهبود تحرک است که می‌تواند در کاهش مشکلات جسمی و ارتقای استقلال فرد موثر باشد.
گفتار درمانی: افراد مبتلا به تریزومی ممکن است با مشکلات زبانی و ارتباطی روبه‌رو شوند. گفتار درمانی می‌تواند به بهبود توانایی‌های گفتاری و زبانی کمک کند، به‌ویژه در مواردی که فرد مبتلا با مشکلات یادگیری یا گفتاری مواجه است.
3. مراقبت‌های روانی و اجتماعی
مشاوره روانشناختی: افراد مبتلا به تریزومی، به‌ویژه کسانی که مشکلات ذهنی و شناختی دارند، ممکن است نیاز به مشاوره روانشناختی داشته باشند. این مشاوره می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا احساسات خود را مدیریت کنند و با مشکلات روانی مانند اضطراب یا افسردگی کنار بیایند.
حمایت اجتماعی: پیوستن به گروه‌های حمایتی برای افراد مبتلا و خانواده‌هایشان می‌تواند به افراد کمک کند تا احساسات خود را به اشتراک بگذارند، تجارب یکدیگر را بشنوند و از حمایت عاطفی و اجتماعی بهره‌مند شوند. این نوع حمایت‌ها می‌توانند به کاهش استرس و اضطراب کمک کنند.
4. درمان‌های ویژه برای مشکلات پزشکی مرتبط
مشکلات قلبی: بسیاری از افراد مبتلا به تریزومی (به‌ویژه تریزومی ۲۱) مشکلات قلبی مادرزادی دارند که ممکن است نیاز به جراحی یا درمان‌های خاص داشته باشند. درمان‌های قلبی برای مقابله با مشکلاتی مانند نقایص مادرزادی قلبی و نارسایی قلبی ممکن است ضروری باشد.
مشکلات گوارشی: برخی افراد مبتلا به تریزومی با مشکلات گوارشی مانند مشکلات در بلع یا جذب مواد غذایی مواجه هستند. در این موارد، ممکن است درمان‌های ویژه‌ای مانند رژیم‌های خاص غذایی، داروهای کمک‌کننده یا جراحی‌های خاص مورد نیاز باشد.
مشکلات شنوایی و بینایی: افراد مبتلا به تریزومی ممکن است مشکلات شنوایی یا بینایی داشته باشند که نیاز به استفاده از سمعک، عینک یا درمان‌های خاص دیگر دارد.
مشکلات سیستم ایمنی: افراد مبتلا به سندروم داون (تریزومی ۲۱) معمولاً سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند و بیشتر در معرض عفونت‌ها قرار دارند. مراقبت‌های ویژه برای تقویت سیستم ایمنی و پیشگیری از بیماری‌های عفونی می‌تواند اهمیت زیادی داشته باشد.
5. آموزش ویژه و حمایت‌های تحصیلی
آموزش ویژه: بسیاری از کودکان مبتلا به تریزومی به آموزش ویژه نیاز دارند. مدارس ویژه یا کلاس‌های خاص می‌توانند به این کودکان کمک کنند تا مهارت‌های علمی و اجتماعی خود را تقویت کنند. این آموزش‌ها به‌طور معمول شامل برنامه‌های آموزشی با رویکردهای فردی، تمرکز بر تقویت مهارت‌های شناختی و رفتاری است.
پشتیبانی در مدارس عادی: در برخی موارد، کودکان مبتلا به تریزومی می‌توانند در مدارس عادی تحصیل کنند، اما ممکن است به پشتیبانی‌های اضافی مانند تدریس خصوصی یا کمک‌های آموزشی نیاز داشته باشند.
6. مدیریت مشکلات عاطفی و روانی در خانواده‌ها
حمایت از والدین: والدین کودکان مبتلا به تریزومی ممکن است به کمک‌های روانشناختی و مشاوره نیاز داشته باشند تا با استرس، اضطراب و چالش‌های مراقبتی که با آن مواجه هستند کنار بیایند. همچنین، گروه‌های حمایتی برای والدین می‌تواند به‌عنوان یک منبع مهم برای کاهش فشار روانی عمل کند.
آموزش به خانواده‌ها: آموزش خانواده‌ها در مورد نیازها و چالش‌های مربوط به فرزند مبتلا می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا استراتژی‌های مراقبتی مؤثرتر و سازگارتر را بیاموزند.
7. پیشگیری از عوارض پزشکی و مراقبت‌های پیشگیرانه
آزمایش‌ها و غربالگری‌های منظم: انجام آزمایش‌های منظم برای شناسایی زودهنگام مشکلات پزشکی (مانند مشکلات قلبی، تنفسی، شنوایی یا بینایی) می‌تواند به پیشگیری از بروز عوارض جدی کمک کند. همچنین، توجه به بهداشت عمومی و تغذیه مناسب می‌تواند تأثیر زیادی بر بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا داشته باشد.
نتیجه‌گیری
درمان تریزومی بیشتر به مدیریت و درمان علائم و مشکلات ناشی از آن محدود می‌شود، زیرا درمان‌های ژنتیکی برای اصلاح نقص‌های کروموزومی در دسترس نیست. با این حال، از طریق مراقبت‌های پزشکی ویژه، توانبخشی، حمایت‌های روانی و اجتماعی و آموزش‌های ویژه می‌توان به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به تریزومی کمک کرد و به خانواده‌ها نیز در حمایت از فرزندشان کمک‌های لازم را ارائه داد.
ارسال نظر