چرا طالبان تاکنون نتوانسته تشکیل دولت خود را رسمی کند؟

فرزاد رمضانی بونش در خصوص تحولات افغانستان و بررسی این موضوع در اجلاس شانگهای گفت: در واقع اجلاس شانگهای تاکیدی دوباره بر نقش و نفوذ کشورها با توجه به منافع ملی و راهبرد خودشان درباره ی افغانستان بود که مورد رایزنی و بررسی قرار دادند.

وی افزود: اجلاس شانگهای در تاجیکستان برگزار شد و تاجیکستان هم به عنوان بازیگر مهم در افغانستان تلاش می کند تا نفوذ خود را افزایش دهد و رویکرد کشورها و بازیگرانی مانند هند، ایران و روسیه در این اجلاس بازتاب قابل توجهی پیدا کرد. البته تاجیکستان با حضور مقامی از طالبان برای شرکت در اجلاس مخالفت کرد.

این پژوهشگر ارشد مسائل منطقه همچنین بیان کرد: به نظر می رسد در وضعیت کنونی بسیاری از بازیگران بحث تشکیل دولت فراگیر را مد نظر دارند.

وی ادامه داد: اما آنچه مشخص است این که طالبان در وضعیتی قرار دارد که از حوزه داخلی ، جبهه مقاومت ملی به رهبری احمد مسعود همچنان فعال است و با این وجود ابهامات و برخی از گزارش ها در مورد کمک پاکستان به طالبان در سرکوب مخالفان هم به چشم می خورد. بنابراین مخالفت ها هم از سوی جبهه مقاومت ملی و هم برخی از مناطق دیگر وجود دارد.

رمضانی بونش تصریح کرد: همه این عوامل باعث شده که طالبان نتواند روند تشکیل دولت خود را اعلام کند و عملا به رسمیت شناختن بین المللی خودش را به انجام برساند. ضمن این که طالبان در وضعیت کنونی با توجه به اختلافات درونی خود و همچنین نقش مهم و اصلی شبکه حقانی قابل توجه است و به نظر می رسد که رویکرد تمامیت خواهانه خودش را پیگیری می کند و طیف ملابرادر هم نقش برتری ندارند.

این پژوهشگر ارشد مسائل منطقه افزود : این امر موجب شده تا بسیاری از بازیگران در منطقه و در سطح بین الملل با ابهام بیشتری در مساله دولت فراگیر مواجه باشند.

وی همچنین اظهار کرد:  به نظر می رسد تغییرات مد نظر طالبان در وضعیت کنونی تاکتیکی است و اگر بتواند تمام قدرت را دراختیار بگیرد و جای خود را محکم کند رویکرد تندروانه تری را در صحنه عمل به نمایش می گذارد.

رمضانی بونش یاد آور شد: طالبان در دهه 90 تلاش می کردند تا ادعاهای فرامرزی داشته باشند اما اظهار نظر برخی مقامات طالبان در روزهای گذشته نشان می دهد که نگاه تاکتیکی دارند.

وی  در پایان خاطر  نشان کرد: رویکرد کنونی طالبان طی یک ماه گذشته در رویکرد بسیاری از بازیگران منطقه ای مثل ایران تاثیر داشته و قولها و وعده هایی که قبلا داده بودند در صحنه عمل چندان مورد توجه نیست. لذا بسیاری از بازیگران با نگاه منفی تر به اهداف طالبان توجه دارند و این مساله دامنه مخالفان طالبان را بیشتر می کند.