پدر و مادرم با هم نمی سازند

طلاق پدیده‌ای است كه جهان دو‌نیمه برای فرزندان ایجاد می‌كند؛ جهانی كه از یك‌سو پدر و در سوی دیگر مادر قرار دارد و روابط بین پدر و مادر یك رابطه عاطفی و صمیمانه و دوستانه است، ولی در صورتی كه نتوانند با سازش و سازگاری زندگی كنند، مجبور هستند كه به‌رغم خواسته باطنی خود و فرزندان‌شان از هم جدا شوند. این پدیده برای مدتی حدودا تا یك سال یك رویكرد یا واكنش زودگذر را ایجاد می‌كنند، بدین معنی كه فرزندانی كه درگیر این اتفاق می‌شوند تا یك سال با افسردگی، اضطراب و از دست دادن دوستان مشترك بین اعضای خانواده و افت تحصیلی مواجه می‌شوند.
به تدریج پس از یك سال می‌آموزند با گذشته خود، گذشته‌ای كه پر از دعوا و درگیری بوده و والدین نتوانسته‌اند خواسته‌های خود را تامین كنند، باید خداحافظی كنند و با روش سازگارانه به زندگی جدید روی بیاورند، زندگی جدیدی كه فقط یك نفر به عنوان سرپرست در آن نقش دارد، از این رو توصیه می‌شود فرزندی كه درگیر حوادث مربوط به طلاق می‌شود، به این نكات توجه كند؛ در وهله نخست خود را مقصر نداند و به آینده خود و زندگی بعدی و تكامل فردی توجه كند. نكته دیگر اینكه حوادثی كه رخ داده است، ناچار روی داده است و مسلما والدین از روی عمد طلاق نگرفته‌اند و به اجبار راضی به طلاق شده‌اند، بنابراین گاهی طلاق جایگزین خوبی برای یك زندگی پر از دعوا و درگیری است. آخرین راهكار موثر این است كه به آینده خود بیشتر توجه كنید و روابط دوستانه‌ای با والد سرپرست خود برقرار و تلاش كنید بین خود و والد سرپرست یك رابطه دوستانه داشته تا زندگی‌تان راحت‌تر شود.