چگونه خواسته هايم را با والدينم در ميان بگذارم؟

سن نوجوانی و جوانی بویژه در ابتدای دوران جوانی كه اشتغالات ذهنی زیاد است و فرد درگیری‌های فكری زیادی دارد سوالات زیادی نیز در زمینه‌های مختلف به ذهن او می‌رسد، چون این دوران، ‌دورانی است كه فرد از لحاظ تحصیلی در موقعیت جدیدی قرار می‌گیرد و موقعیت‌های جدیدی را تجربه كرده و در مباحثی چون كار، دانشگاه، اشتغال و... درگیری ذهنی بالایی را تحمل می‌كند از این رو فرد بر سر دو‌راهی اسیر می‌شود كه نمی‌داند كدام راه را باید انتخاب كند. همچنین ارتباط با جنس مخالف نیز یكی از نیازهایی به شمار می‌رود كه در پاسخ دادن به آن دچار مشكل می‌شوند، همین امر سبب می‌شود ارتباط چندان مفیدی با خانواده خود برقرار نكنند، چون تصور می‌كنند در این دوران موضوعاتی ذهن‌شان را مشغول می‌كند كه خانواده ممكن است نسبت به آن آگاهی و اطلاعات خاصی نداشته باشند، از این رو اگر خانواده نتواند ارتباط مناسبی با جوان و نوجوان خود برقرار كند و نتواند شنونده حرف‌ها و نیازهای فرزندان خود باشد یا از طرفی نتوانند به استقلال و دیدگاه‌های جوان خود احترام بگذارند، به طور قطع دچار مشكلاتی می‌شوند و حتی ممكن است برخی از این جوانان و نوجوانان سرخورده شوند.
با توجه به اینكه خانواده به عنوان مهم‌ترین نهاد اجتماعی به شمار می‌رود، بیشترین و تاثیر‌گذار‌ترین نقش مربوط به خانواده می‌شود، بنابراین می‌توان گفت خانواده در تصمیم‌گیری‌های درست فرزندان خود نقش مهمی ایفا می‌كند. بدیهی است نخستین گام برای اینكه خانواده در این جهت بردارد این است كه ابتدا به همه نظرات فرزندان خود در این سن احترام بگذارند و نقش راهنما را به عهده داشته باشند، همچنین باید منافع نوجوان را از دیدگاه فردی و اجتماعی در نظر بگیرند و واقعیت‌های اجتماعی را نیز مدنظر قرار دهند. والدین نباید نظرات خود را تحمیل كنند، بیشتر باید با فرزندان خود از لحاظ فكری مشاركت داشته باشند. زمانی كه فرد جوان یا نوجوان احساس می‌كند با خانواده خود نمی‌تواند صحبت كند یا راحت نیست، در این شرایط توصیه می‌شود ماجرا را به طور دوستانه با خانواده خود در میان بگذارد. البته گاهی اوقات در برخی موارد نوجوان نیاز دارد از سوی والدین خود مورد تایید قرار گیرد، اما این موضوع به این معنا نیست كه همیشه مجوز چنین كاری را دارد. در وهله نخست باید نوجوان یا جوان بداند نیازهای خود را از خانواده دریافت كند. شاید در برخی موارد خانواده نسبت به این مسائل شناخت و آگاهی لازم را ندارد، از این رو باید متوجه این مساله شوند تا برای حل آن آمادگی كافی را پیدا كنند.
یكی دیگر از راهكارهای درست مشورت دادن به نوجوانان است، البته به این منظور نیست كه همه رفتارهای آنها را مورد تایید قرار دهید، بلكه فرزند باید یاد بگیرد همیشه در برخی امور با افراد اصلح و افراد قابل اعتماد غیر از خانواده خود مشورت كند. یكی از مباحث مهم دیگر این است كه در جامعه استفاده از افراد متخصص در این امر و مشورت گرفتن بسیار ضعیف است، از این رو توصیه می‌شود نوجوانان اگر از جانب خانواده خود احساس می‌كنند فضای مناسبی برای حل مشكلات‌شان وجود ندارد، از فضاهای مشورتی كمك بگیرند و حتی می‌توانند از فضاهای مشورتی در فضاهای مجازی، تلفنی و حضوری بهره‌مند شوند. هر قدر تعامل بین نوجوان با خانواده خود بیشتر شود و جوانان و نوجوانان به دنبال تایید شدن نباشند و هر رفتار و علمی را تحلیل كنند، بعد تصمیم‌گیری كنند به طور قطع مشكلات‌شان كاهش می‌یابد.