نگاهی به مربیان بوندسلیگایی در لبه پرتگاه

در بوندسلیگا درباره اخراج زودهنگام مربیان بحث‌های زیادی مطرح می‌شود. اکنون و در هفته نهم بوندسلیگا سه مربی به شدت در خطر اخراج قرار دارند. یک چیز روشن است؛ آن هم این که نمی‌توان از روسای این باشگاه‌ها به خاطر پشتیبانی نکردن از مربیان‌شان انتقاد کرد.
کلن در نقطه جوش
پتر اشتوگر با آن که کلن در مکان هجدهم جدول قرار دارد، از حمایت کامل برخوردار است. یورگ اشماتکه پیش از دوئل قعرنشینان (کلن – برمن) گفت: «این بازی سرنوشت نیست؛ خبری هم از اولتیماتوم نیست.» رفتاری که اشماتکه با مربی‌اش داشت، الگو است. هر چند مربی چهار سال خوب را با این تیم پشت سر گذاشت. تنها می‌توان امید داشت، این رفتار جواب مناسبش را هم دریافت کند.
برمن در بحران
آلکساندر نوری هم زمان زیادی از حمایت فرانک باومان برخوردار بود و اجازه داشت در آرامش کار کند. اگر او اخراج شود، فقط و فقط به خاطر نتایج بد ورزشی است و نه زمان ناکافی نوری.
هامبورگ در خطر
در هامبورگ اوضاع کاملا متفاوت است. مربی، مارکوس گیسدل، از سران باشگاه فاصله گرفته و از سیاست‌های باشگاه در نقل و انتقالات شدیدا انتقاد کرده است: «با یک چنین فهرستی تقریبا روشن بود که اوضاع این گونه خواهد شد.»
این حمله ضرورتی نداشت و درست نبود. گیسدل به جای صرف انرژی در میان افکار عمومی باید خیلی زودتر از اینها سران باشگاه را هم وارد بازی می‌کرد و از آنها هم کمک می‌گرفت. درست مانند کاری که نوری و اشتوگر کردند.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.